Mari si a ma, bɛɛ ni a nyɛrɛ kuman-kan-makilannɛ lamɔɛn. Bɛɛ si ata diminya-sɛnbɛ lɔn. A ta-mɛlɛn wo, a fɔn-digidigi-wa wo, a banda-kolo-wa wo, a gbɔrɔndɔ-yi wo, bɛɛ si wo yen a yɛ la.
Mari si bɔ gbɛ rɔ wole, ala mɔgɛnu kuma. Ala kalabɛn mɛnsan si ta tiila a ma iko banda-nyin-masɔgɛ. Ma Tigi Mari si kɛlɛ-buri fɛ. A si na tiriya iko fɔnyɔ min bi yɛlɛla a ma.
Mari kɛ wa na wati min, yon si ke tola a niyi la a kɔrɔ? Ale wa bɔ gbɛ rɔ, yon si kanan? A wa bɔ gbɛ rɔ wati min, a si ma iko sefini-diyamɛ min si nɔgɛ bɛɛ toronde kura-nɔgɔnɛ la. A si ma fanan iko numɛnuna tɛ min si nɛgɛ lalee bandin, ka a kɛndɛ bɔ a boe yala.
Yisa ya a mayigi Ɔlifi kɔnkɛ kuma tumɛ min, ala karan-dannu nara a wara dogɔn rɔ. Anu ya a manyinika ko, “Yerusalɛm bui-wati fɔ ma ye. Tamasere nyamintan si ila nɛ anubɛ duninya-ban yira ma la?”
Anu si a fɔ ko, “Mari ya lanyiri kiri nun ko a ye nala. A ye mi? Ma benbanu bara faga, bi ma, kɔnɔ kebi duninya kɛ danta, fan bɛɛ ye a gbɛ rɔ iko a ye nya min nun!”