Minnu wulita ila mɔgɛnu kan ma, i wara wonu nabui ka anu dɛ ragborokan ita sɛnbɛ-makawanɛ la. I ya ila diminyɛ lana anu kuma ka anu mintan iko bin-gbalɛ.
“Yon nara nɔli-kɛlɛ la ka bɔ tele-bɔɛ wara la? A wa ta kan-bo-kan, yon ye nɔli-sɛnbɛ dila a ma? Yon bi nɔ-ko-sɛnbɛ dila wo ma mansɛnu anubɛ nyamanɛnu kuma? Nɔli-kɛlɛ wola faan ye mɔgɛnu murumurula iko gbangban. Wola kalabɛn ye anu tanyɛnsɛnna iko fɔnyɔ wa bin-gbalɛnu fɔrɔn.
Nba kaka, wo ara wo suli min nayigi iko kɔlɔmatɛ, wonu si tuli. Wo fere minnu bi wo la, fɔnyɔ si wonu nayalan. Wo si ma iko binyɛ min sanɛ tɛ rɔ bawo wo ara wo ban Isirɛlata Alla Sɛnimɛ, Mari Sɛnbɛ-Bɛɛ-Tigita labilɛ la.
Mari Sɛnbɛ-Bɛɛ-Tigita fondo-bɔ-belebele kɛ si mintannɛ kɛ ka nyamanɛ mumɛ bɛɛ mintan gburr! Mɔgɔ-wo-mɔgɔ ti a nyɔgɔn denkun. Bɛɛ paraparɛ si ta a kun fɛ.
N si hakɛ-tiginu anubɛ mɔgɔ-murutiyanɛnu wurun anu tɛma. N si anu bɔ dugi wonu tɔ anu bi kan min kaka kɔnɔ n ti sɔn anu ni sɛgi tun Isirɛla nyamanɛ rɔ. Anu si a lɔn wo le ma ko anuta Mari le nde la.
Wo ni mɔgɛnu-nalɔn-buri fɛ Bato-Bɔn la Yerusalɛm soe burɔ. Wole Yuda nyamanita-mɔgɛnu, wo ni yɛrɛyɛrɛn kilan bolo bawo Mari natoe le, ado wo wati ara gbɛrɛn.
“Mari ko hali wo, wo ni la a la ko ale le nara wo la ka bɔ Iyipiti nyamanɛ rɔ. San bi-nani, a sɔnɛ wo yarɔ wulɛ rɔ. Wo ni wo miri wo yogenu ma, Amoranu, kɔni. Anu yan, anu kolo, anu tagbɛlɛ kɔnɔ Mari ya anu halaki wolela ko la. A ya anuta nyamanɛ di wo ma ka a ma wo halalɛ la.
Yakoba kegeyɛnu si ma iko tɛ. Ata den Yusufu fanan kegeyɛnu si ma iko ta-mɛlan, ado Isɔ kegeyɛnu si ma iko bin-gbalɛ. Kɔnɔ a ko wonu si Isɔ kegeyɛnu mintan ka anu nato dogbe! Ale Mari kuman-kan le kɛ la.
Marita kiti-tɛgɛ-wati ara gbɛrɛn, ado a ti mɛ! Wo tele si gbɛlɛya kati! Hali kɛlɛ-den-tagbɛlɛmɛnu si di bawo anu yigi ara tɛgɛ tɔrɔya-sufa wonuna ko la.
Mari fonde ye bɔla tele min ma bɛrɛbɛrɛkɛ, mɔgɛnuna sɛnɛ anubɛ wodi-gbɛnu ti anu bɔ tɔrɔyɛ wonu tɔ wo wulɔn-tele rɔ. Marita diminyɛ si ma iko tɛ ka duninya kɛ bɛɛ mintan. A si duninya-mɔgɛ bɛɛ lato nya-kun-kelen dogbe!
Alla ko wole mirinɛ ko mɔgɔ-wasinɛnu denu dɔrɔn sewanɛ. Karagbɛlɛnu bara-koe ye tala yarɔ. Wo mirinɛ ko hali anu bi Alla rasumanna anuna ko-yogoma-ladan la, a sa anu tɔrɔla.
Mari kɛ wa na wati min, yon si ke tola a niyi la a kɔrɔ? Ale wa bɔ gbɛ rɔ, yon si kanan? A wa bɔ gbɛ rɔ wati min, a si ma iko sefini-diyamɛ min si nɔgɛ bɛɛ toronde kura-nɔgɔnɛ la. A si ma fanan iko numɛnuna tɛ min si nɛgɛ lalee bandin, ka a kɛndɛ bɔ a boe yala.
A si kiti sa a kilɛ fɛ iko siyaki min bi wodi-gbɛ laleela ka a bɛrɛ bɔ a boe yala. Iko siyaki ye sɛnɛ anubɛ wodi-gbɛ sɛninyala nya min, Mari si saraka-masɔlɛnu fanan sɛninya wo nya na le. Woletɔ saraka-masɔlɛ wonu si ke saraka-hakikɛnu bɔla Mari ye.
Ala fɛrɛ labɛnnɛ ka ala fui-fan bɛɛ rafɛ gbere-kole ma. A si a bɛrɛ ladɛn ka a layɛlɛ birɛ la kɔnɔ a si a fofe anubɛ a fɔrɔn mintan tɛ la, ado tɛ wo ti dufen dɛɛ!”
Kɔnɔ san-kole anubɛ dugu-kole min bi kaka, wonu maranɛ Allala kuma kelen pe wo le fɛ alako a si mɔgɔ-yoge wo kiti nya min ka anu halaki tɛ la. Anu maranɛ halaki-telela ko la, yɔ!