Mansa Dawuda ya a lasɔ dugi ma. A tara a ku ka a kunyɛ rabɔ. A ya a mayɛlɛma. Wo kɔma, a tara Mari bato tinɛ. A bɔɛ nyɔ, a nara bɔn la. A ya dɔn-fan makele. Anu nara wo la tumɛ min, a ya a dɔn.
Musu-hɛnkilimɛ min siginɛ Tekoya soe burɔ, a ya kilayɛ lata wo do ma. Musi wo nanɛ, ale Yohabu ya a fɔ a ye ko, “I nyɛrɛ ma saya-di-kɛlɛ la. I kunyɛ fosokore to i kuma. I ni bɛgi-gbɛ don i kan na. A ma iko i wara mɛ diyi kɛla dɔgɔma-ma-de!
Ado nfan, anu si ke gbɛɛ sɔrɔnna min si a ma, anu ni sewa. I si ɔlifi-tuli fanan di anu ma alako anu ni anu yakɔrɛ mamun. I ye dɔn-fan dila anu ma alako anu ni to sɛnbɛ sɔrɔnna.
Wo ye wola gbɛɛ-barɛnu sɔla wo kun na ka wola tulu-hakikɛnu susa wo ma tuma-wo-tuma. Wo ye wo diyana-koe wo damasi mala kɔnɔ wola ko sa Isirɛla kasara koe rɔ.
Wo si wola suginu fui kɔnɔ wo ti wo fenfen tɛgɛ kɛlɛ bolo. Wo si tulinu bɔ kɔnɔ wo ti tɔnɔ sɔrɔn anu tɔ. Wo si wola nɔnbɔ-gbɔɛnu burun kɔnɔ wo ti anu yinu min.
N bi a fɔla i ye ko musi kɛ ara keninteyɛ min yira, wo ara bɔ gbɛ rɔ ko ala hakɛ siyamɛnu ma ara koto. Kɔnɔ minna hakɛ-nɛ makotora, wo si keninteyɛ dɔgɔmanɛ yira.”