“A tigi ko, ‘Wɔli-kɛla-nyimɛ, lanaya-mɔgɛ, i wara ko-nyimɛ kɛ! I wara lanayɛ kɛ ko-dɔgɔmanɛ rɔ, woletɔ n si a kinama-wɛ don i bolo. I ni don, ma ni sewa ma nyɔgɔn fɛ!’
Wo kɔma, nde, mansɛ si a fɔ n bolo-nyimarɔ-mɔgɛnu ye ko, ‘N Fa Alla ara ata duwɛ layigi wole min kuma, wo na! Wo na mansayɛ sɔrɔn min tabɛnnɛ wo ye kebi duninya danta.
Min si a raya buri-kɛ rɔ, wo si a nyɛrɛ ragbɛlɛya a kilɛ fɛ. A ye wo mala alako a ni sarɛ sɔrɔn. Kɔnɔ sara-su wo ti mɛ. Male ye a kɛla alako ma ni sara-su wo sɔrɔn min si to ma bolo tɛban!
N diyana na-kelen-nyɔgɛnu, wo ni wo tole masɔ! Alla ara bolo-kolɔnnu yabɔ duninya kɛ rɔ ka anu nama-a-la dɛnkɛninyɛ rɔ. Alla di minnu ye, wonu si mansayɛ sɔrɔn iko a ara lanyiri kiri anu ye nya min.