A ya a fɔ a fa ye ko, ‘I yɛ lana. San mumɛ kɛ bɛɛ kɔrɔ, n bi wɔlila i kɔrɔ iko yɔɔn. N ma ila kumɛ tinya hali kelen. I ya nfen di nde ma? Hali baa, i ma a di nde ma alako mabɛ n diyana-mɔgɛnu ni sewa ma nyɔgɔn fɛ!
N bi a fɔla wo ye, hakɛ-tigi kelen ba tubi, sewɛ si kɛ Arinyɛni tɔ wo kelenna ko la ka tenbi mɔgɔ-telennɛ bi-kɔnɔntɔ anubɛ kɔnɔntɛ la minnu miriya ko anu mako sa tubi-koe la.
Ka ila nyinikalɛ yabi, i ya tɔn kɛnu lɔn. Anu ko, ‘Wo kana yɛlɛnyɛ kɛ. Wo kana mɔgɔ faga. Wo kana kankanyɛ kɛ. Wo kana foninya-sereyɛ bɔ. Wo ni wo fa anubɛ wo na gbiliya.’ ”
Yisa ya kɛ lamɔɛn tumɛ min, a ya a fɔ a ye ko, “A tonɛ ko-kelen-pe le ma gbɛ, ta i bolo-fan bɛɛ fere ka wodi wo di bolo-kolɔnnu ma. I si nɔnfuli sɔrɔn Arinyɛni tɔ. Wo kɔma, i ni na bila n fɛ.”