Yusufu ya a bɔ anu dafɛ. A tara di a dan na. A ban a radela di-kɛ ma, a nara anu bara tun. A ya a kɔrɔ Simiyɔn bɔ anu yala. A ya a fɔ ala kɛlɛ-dan donu ye ko, “Wo ni a kiri anu yala.”
Yusufu ye diyi-kɛ wo kun na, a ye a na-kelen-nyɔgɛnu kɔndɔnna ka anu sunbu. Wo kɔma, sikɛ bɔra a kɔrɔ wonu tɔ. Wo le ya a ma, anu kera kumala Yusufu la.
a ma mɛ, Yusufu ya ata kirindi bi ka ta a fa labɛn tinɛ Kosɛn sigisɔn rɔ. A ya a fa taran Kosɛn. Anubɛ a fa ya anu nyɔgɔn bira gbuturu! Yusufu donta diyi-kɛ rɔ. A mɛra dila.
“E, Mari, i miri n ma. N ya ko-latelennɛ kɛ ka ita kumɛnu to anu gbɛ rɔ. N ya n taya ka i sako bɛɛ kɛ.” Ala matarali-kɛ wo ya a laban diyi kɛ ma a bolo.
A ko a si kinikinɛ anubɛ madiyalɛ ladon Mansa Dawuda kegeyɛnu anubɛ Yerusalɛm kɛnu yisi rɔ. Anu ya min tasɔgɔ-sɔgɔ ka a faga, anu ba wo yen anu yɛ la, anu ni na to kinikinina mɔgɛ wo ma ka di wola ko la biribiri iko anuna den kelan wa faga. Anu si di iko mɔgɔ wa foo a sarɛ la.