Leban ya a fɔ a ye ko, “N si i sara nfen nyɔgɔn na wo rɔ?” Yakoba ko, “Hali i ma n sara. Kɔnɔ n bi ko kelen pe min fɔla i ye, ni i ya wo ma n ye, n si to ila kolo-fannu de-nyinina tun.
Wo si a ma, yarɔ, i si na nta telenbagayɛ dan-natɛgɛ lɔn. I wa na n sara tinɛ tumɛ min, ni minnu mapusenni ma baanu tɛma anubɛ minnu finni ma sagɛnu tɛma, ni i ya wo do taran n bolo, n bara i kankan wo rɔ.”
Kɔnɔ wo tele nyɛrɛ rɔ, baa minnu mapusennɛ anubɛ minnu gbɛ kelen-kelannu bi a rɔ, anubɛ saga-finyɛnu, Leban ya wo bɛɛsi bi ala kolo-fannu tɛma wulɔn ka wonu don ala den-keinu bolo.
Yakoba ya a fɔ ala musinu ye tun ko, “Kolo-fannu bu-bi-wati kenɛ, n kiyora baa-kɔrɔn-pusannu na anubɛ a manyɛgamɛnu anubɛ gbɛ kelen-kelan ye minnu ma, wonu bi yɛlɛla baa-musinu ma.
Ni wo fa ya a fɔ wati min ko kolo-fen-pusannu ni ma n sarɛ la, kolo-fan bɛɛ si kolo-fen-pusannu sɔrɔn. Ni wo fa ya a fɔ ko ala kolo-fen-nyɛgamɛnu ni ma n sarɛ la, kolo-fan bɛɛ si kolo-fen-nyɛgan sɔrɔn wo rɔ.