Lɔti ya a fɔ anu ye ko, “N tiginu, n bi wo madiyala. Wo yandi, wo ni yiya n barɛ bi. Wo si wo kian maku ka ki nyɔ. Wo wa wo lasɔ sɔgɔma, ni wo ye tala kan min, wo si ta nyɔ.” Anu ko, “Ade, ma si ki luyi tɛma barɛ rɔ.”
Anu nara ale Iburayimala wɔli-kɛlɛ wo fandɛ la tumɛ min, a ya a fɔ ko, “N ti fenfen dɔn kaka fɔ n ba ban n na-kunya rakaranna.” Leban ko, “Awa, ale le wo la. I dantɛgɛ.”
Leban ya a berinnɛ Yakoba wara-koe lamɔɛn tumɛ min, a burimatoe tara a labɛn ka a kɔndɔn ka a ramɔnsɔn. Anu tara bɔn la. Koe min bɛɛ ara ma nun, Yakoba ya wo fɔ a berin Leban ye.
Wo kɔma, Yisa ya a yɛ lamunun musi wo la ka a fɔ Saimon ye ko, “I ma musi kɛ yen? N bara na ila bɔn la, i ma n kin-maku-yi di n ma kɔnɔ ale ara n kian maku a ya-yi la ka a mafiran a kun-sigi la.
Ni mɔgɛnu bi musi wo matɔgɔla ala kɛwɔli-nyimɛnuna ko la, anu ni a tɔgɛ sɛbɛ. A ni ma musi la min bara ala dannu makolo a kin na ka sundannu yiya a warɛ. A ni famayigiya-wɔlɛ kɛ a ta-nyɔgɛ dɛnkɛninya-mɔgɛnu ye ka mɔgɔ-tɔrɔnɛnu fanan dɛnbɛ. A ni a nyɛrɛ di kɛwɔli-nyimɛ-sufa-bɛɛ ma.