Yisa ya a fɔ anu ye ko, “Wole fanan. Dɛnkɛninyɛ sa wo bolo, ado wo ma ko-latelennɛ lɔn. N ni to wo fɛ wati nyamintan tɔ tun? N ni n munyu wo kɔrɔ ha tumɛ nyamintan? Wo na dennɛ wo la n bara yan!”
Yisa ya a fɔ anu ye ko, “Wole fanan. Dɛnkɛninya sa wo bolo! N ni to wo fɛ ha tumɛ nyamintan tɔ tun? N si n munyu wo kɔrɔ ha tumɛ nyamintan? Wo ni a lana n ma!”
Wo ni n bolenu anubɛ n kiannu mafɛlɛn. Wo ni a lɔn ko nde le yati! Wo ni wo bole maga n na ka a lɔn ko nde le bawo fɛrɛ-bɔnkɛ anubɛ kole sa yiyɛ rɔ iko wo ye a yenna nde rɔ nya min.”
Yisa ya a fɔ anu ye ko, “Wole fanan. Dɛnkɛninyɛ sa wo bolo, ado wo ma ko-latelennɛ lɔn! N ni to wo fɛ ha tumɛ nyamintan? N si n munyu wo kɔrɔ ha tumɛ nyamintan?” A ya a fɔ kei wo ye ko, “Na ila dan la yan.”
Karan-dan doinu ya a fɔ a ye ko, “Ma ara Mari yen!” Tamasi ya a fɔ anu ye ko, “Ni n ma lɔntuma-pɛrɛ yen a kɔɛnnu tɔ ka n bolo-nɔlɔnɛ don lɔntuma-gbɛ wonu tɔ anubɛ ka n bole ladon a tɔnkɔn rɔ, nde ti la a la.”