Yisa donta bɔn la tumɛ min, kei-fiyon filɛ wonu nara a wara. A ya anu manyinika ko, “Wo lanɛ a la ko n si ke wo yɛ lakala, wa?” Anu ya a yabi ko, “Ma tigi, ɔnde!”
Filipi, ko n bi n Fa Alla rɔ, n Fa Alla fanan bi nde rɔ, i ma la wo la?” Yisa ya a fɔ ala karan-dannu ye ko, “N bara kumɛ minnu fɔ wo ye, nta kuma ma wonu na. N Fa Alla min bi nde rɔ, wo le ye ata wɔli kɛ kɛla.
Kɔnɔ nde si yi min di mɔgɛ ma, ni wo ya wo min, a kan la ti gbala tun mumɛ! A ye wo nya le bawo n si yi min di a ma, wo si ma a burɔ iko tenke ka ma nimaya-yi la a ye. N si habadan-nimayɛ di a ma.”
“N bi tonyɛ fɔla wo ye, min ba nna kumɛ lamɔɛn ka dɛnkɛninya n Fa Alla ma min ya n sɔ, habadan-nimayɛ ye wo bolo. Kiti sa wo tigi ma. A manɛ iko mɔgɛ min bara faga nun kɔnɔ kaka, a ara niyi-kurɛ sɔrɔn tun.
Ni wo tora ko ladanna iko wo kɛ-nya-kɔrɛnu bi nya min, wo ye fagala le. Kɔnɔ ni Allata Ni-Sɛnimɛ ya wo dɛnbɛ ka hakɛ-koe faga wo rɔ, wo si ni-bɛrɛ sɔrɔn serr!