22 “Woletɔ nde, Mari ye a fɔla Oholiba ye ko, ‘Oholiba, ile Yerusalɛm, kɔni, hali a taranta keinu sɔgɔ la ara bɔ i la, n si a ma, anu ni diminya i ma ka na i lamini.
Ka a tɛgɛ wo ma, n si i sa-nyɔgɔn-kɔrɛ wo bɛɛ ladɛn kan-tina-kelen. Minnu di i ye wo, minnu gbo i ye wo, wonu si a mini i ma. Wo kɔma, n si i mawuran alako anu ni i lakolɔn yen.
Ale Oholiba, Yerusalɛm, kɔni, a di a ye, a ni to yɛlɛnyɛ kɛ kun na iko a dennɛ ya a dabira nya min Iyipiti nun. Keinu tolonta a kinyɛ la nyɔ ka a kin-sungbannu tadigin.
Babilɔn kɛnu anubɛ Kaladiya kɛ minnu bɔra Pikɔdi wo, Sowa wo, anubɛ Kowa, anubɛ Asiriyanu, n si anu damasi ladɛn ila minɛ rɔ. Anu dama kɛlɛ-den-kunyɛnu anubɛ mɔgɔ-banu anubɛ so-laburila-kunyɛ minnu fonike, ado anu mafɛlɛn di.
I ya sogo-feremɛ min kere tan yen wo la, musu-yɛlan wo si gboya kere tan wonubɛ sogo-feremɛ wo ye. Anu si a bolo-fan bɛɛ bi a bolo ka a gbu-makolɔn to. Anu si a fɛrɛ-bɔnkɛ dɔn ka a toe lakɛ tɛ rɔ.