Wo le ya a ma, Mansa Ehabu ya ala nɛbi mɔgɔ kɛmɛ nani nyɔgɔn sufa kele ka wonu manyinika, a ko, “N ni ta Ramɔti kɛnu kɛlɛ, ka, n ka ta?” Nɛbi wonu ko, “Ta anu kɛlɛ. Mari si a ma, i ni nɔ-ko sɔrɔn anu ma.”
“Wo ni a ma wo fɛrɛma foninya-nɛbinuna ko la. Anu si a fɔ ko anu bi kumala Alla ye kɔnɔ anu foni. Anu kungban-kungban ye nala wo wara iko sagɛnu kɔnɔ anu sɔn mani de iko suluku-kɔnkɔtoe.
“Wo si ‘kisimiriya koe’ sɔnɛ yen kan tinɛ do rɔ, a sɔ tina ma min na. (Minnu bi kɛ karanna, anu ni anu taya a kɔrɛ-lɔn koe ma!) Minnu bi Yudiya nyamanɛ rɔ, wonu ni anu buri ka yɛlɛ kɔnkɛnu kuma.
Ka a fɔ ko n bi kɛdi sɛbɛla wo ma bawo wo ma tonyɛ lɔn, wo ma de! N bi wo mala le bawo wo ya tonyɛ lɔn, ado wo ya a lɔn fanan ko foninyɛ ti bɔ tonyɛ rɔ muk!
Kirasiti ara ata Niyi labon wole kuma. Fananta ala Niyi ye wo rɔ wo mako sa karan-mɔgɔ la tun, ado ata Ni-Sɛnimɛ ye wo karanna koe bɛɛ la. A ye karan min kɛla, tonyɛ le, foninya ma de! Wo ni ata Ni-Sɛnimɛla karan bira worɔ iko a ya wo karan nya min ko wo ni to Kirasiti rɔ.