Mansa Dawuda ya a fɔ ala den Silamɛni ye ko, “I kerinteya ka i yisi gbɛlɛya. I ni wɔlɛ dabira. Fenfen kana ila wɔlɛ tinya. Nde ye nta Mari Alla min sako kɛla, wo si to i fɛ, ado a ti i boloka muk! Ka tenbi wo la, a ti bɔ i fɛ Bato-Bɔn sɔ-ko-wɔlɛ kɛ rɔ.”
Silatiyɛlila den Sarababulu anubɛ Yɛhosadakila den Yasowa ya anuna kumɛ lamɔɛn tumɛ min, anu donta Bato-Bon-sɔɛ rɔ tun. Nɛbi mɔgɔ filɛ wonu fanan tugunta anu na wɔlɛ wo rɔ.
Alla ko, “N si to i fɛ yati! I wa na nta mɔgɛnu na ka bɔ Iyipiti nyamanɛ rɔ tumɛ min, anu si n bato kɔnkɛ kɛ nyɛrɛ kuma. Wo si ma tamasere la i ye ko nde le ya i kilaya.”
Wo kɔma, Mari ya a fɔ Nunna den Yasowa ye ko, “I yisi gbɛlɛya ka i kerinteya. Ile le ye mala kun-tigi la ka ta anu na lanyiri-nyamanɛ rɔ. N ti bɔ i fɛ muk!”
N ma a fɔ i ye fɔlɔ nun ko i ni i yisi ragbɛlɛya ka i kerinteya, wa? I kana kilan, i yisi kana tinya. I tara kan-bo-kan, nde, ita Mari Alla si to i fɛ nyɔ.”
Mari wa kun-tigiyɛ di Isirɛla mɔgɛ do ma tumɛ min, fananta kɛlɛ-kurugbɛ wo ye a niyi la, Mari si to a dɛnbɛna alako a ni ala mɔgɛnu nakisi. Wo kɔma, Mari si kinikini ata mɔgɛnu ma bawo anu yogenu bara anu tɔrɔ.
Ala wɔli-kɛlɛ do ya a fɔ ko, “Kei do ye Bɛtalehɛm soe burɔ. A tɔgɛ le Yɛsi. Ala dan do ye nyɔ, wo kusan sɔrɔn fɔla dɔgɔma-ma-de! A kerinte. Kɛlɛ-kurugbɛ le, ado a kusan kumala fanan. A mafɛlɛn di. Mari fanan bi a fɛ.”