Lunyɛ do wura dɛ fɛ, Mansa Dawuda ya a lasɔ kinɔgɔ rɔ. A tara sɔ ala san-bɔn kuma. A ye nyɔ tumɛ min, a ya musi do yen, a ye a kula. Musi wo kin dɔgɔma-ma-de!
Ni mɔgɔ-su kɛnu bi nyinina mɔgɛ do bolo-fan do ma, a mara wɔli-kɛ-tinɛ la wo, a mara bɔn la wo, anu si a bi kensunteyɛ la anu ta-nyɔgɛ donu bolo, hali anu ta-nyɔgɛ donuna denbayɛ donu.
Wole karagbɛlɛnu, wo si wota nondɔn sɔrɔn de serr! Wo ya minnu bɔ mɔgɛnu bolo karagbɛlɛyɛ la duninya rɔ, wo ara a ma, wola denbayɛnu bara ma fen-tiginu na. Wo ara wo raya ka wola soenu natanka tɔrɔyɛ ma.
Wo kɔma, a ya a fɔ anu dama ye ko, “Wo ni a ma wo fɛrɛma wasabɛlɛnuna ko la bawo mɔgɔ niyi ti suma ka a bɛn a bolo-fannu ma, hali a bananyara nya bɛɛ ma.”
A sɛbɛnɛ Nɛbi Musala tɔn-kitabu rɔ ko, “Wo kana yɛlɛnyɛ kɛ. Wo kana mɔgɔ faga. Wo kana kankanyɛ kɛ. Wo kana wo niyi sa mɔgɔna-fan kuma.” Tɔn kɛ bɛɛsi anubɛ doinu, wonu bɛɛsi ye tɔn kelen pe kɔrɔ min ya a fɔ ko, “Wo ni wo ta-nyɔgɔn keni iko wo nyɛrɛ.”