Ala kei, Yusufu, mɔgɛ le wo la min bi ko-latelennɛ kɛla tuma-wo-tuma. A ma di a ye, a ni Mariyama lamiliya gbɛ rɔ woletɔ a ya a latɛgɛ ko a ni a bole bɔ a furu-koe rɔ dogɔn rɔ.
“Mɔgɛnu si anu na-kelen-nyɔgɛnu kunyɛ madon anu yogenu bolo alako anu ni anu faga. Fanu si wo nyɔgɔn ma anuna dannu na. Dannu si wuli anu sɔrɔnnɛnu kan ma hali ka anu nadon sayɛ rɔ.
Nba, karan-dan wa ke a karan-mɔgɔ rɔ, a bɛnta, wo ni a wasa. Yɔɔn fanan ba ke a tigi rɔ, a bɛnta, wo ni a wasa. Ni anu ya denbaya-tigi kele ko, Biyɛsiba, denbayɛ toenu si tɔgɔ-yogomɛ sɔrɔn ka tenbi ale la!
Tɔn-karan-mɔgɛnu anubɛ saraka-masɔla-wɛnu ya anu taya wo wati rɔ ko anu ni Yisa bira bawo anu ya a lɔn ko a ya tili kɛ tɛgɛ anu denu denuna ko la. Kɔnɔ anu kilanta mɔgɛnu na.
N bara min fɔ wo ye, wo ni wo yili to wo ko. N ko yɔɔn-wo-yɔɔn sa nyɔ min tenbira a tigi la. Ni anu ya a lagbɛlɛya nde kuma, anu si a lagbɛlɛya wole fanan kuma. Ni anu ya nta kumɛ bira nun, anu si wole fananta kumɛ bira.
Mɔgɛnu ya wo lamɔɛn tumɛ min, wo ya anu yisi tɔrɔ dɔgɔma-ma-de! Anu ya a fɔ Pita anubɛ Yisata kilayɛ doinu ye ko, “Ma na-kelen-nyɔgɛnu, ma si nfen ma gbɛ?”