Mansa Dawuda ya ale niyi-bɔ-melika yen. A ya a fɔ Mari ye ko, “Ko-tinyanɛ ye nde le la. Nde le wara ko-yogomɛ ma. Mɔgɔ-makinikininɛ kɛnu bara nfen ko-yogoma ma? A bɛnnɛ tɔrɔyɛ kɛ ni sigi mabɛ nna denbayɛ le la.”
Wo kɔma, wole mɔgɔ-banu anubɛ wole, a mɔgɛ toenu ya a fɔ saraka-masɔlɛnu anubɛ nɛbinu ye ko, “Kei kɛ ara kuma ma ye mata Mari Alla le tɔgɛ rɔ. A ma bɛn, a ni faga.”
Woletɔ sɔnkɔ-sɔnkɛ koloyara. Tɔn-karan-mɔgɛ do minnu bi Farisinuna dina rɔ, wonu sɔra ka sɔsɔli-ba kɛ ko, “Ni kei kɛ ara ko-yogomɛ kɛ, male ma wo yen! Tumado tonyɛ le, nima-fan do ara kuma a ye nun, ni wo ma, melika.”
Kɔnɔ wo tenbi a faranfasila, wo ni a kɛ dinyɛ anubɛ gbiliyɛ rɔ. Wo sɔndɔma-sɛninyanɛ ni to, woletɔ anu ba wo manyini tumɛ min, minnu bi kuma-yogomɛ fɔla wo ma wo kɛ-nya-nyimɛla ko la Kirasiti rɔ, wonu si miliya anuna kumɛ wonuna ko la,