Mansa Dawuda ya a lamɔɛn tumɛ min ko Ahitafɛli ara kofu Abasalɔm ma murutiya tinɛ, mansɛ ya madiyali kɛ. A ko, “Mari, i yandi, alamɛ ko kana bɔ Ahitafɛlita makawandili-kan rɔ.”
Ahitafɛli ya a yen min kɛ ko anu sa ata kawandili-kan birala tun, a ya kirikɛ sa ala sofɛlɛ kuma. A sigira a la ka a warɛ-kilɛ bira. A ke a warɛ-soe burɔ, a ya a kɛɛ ratala. A ban wo la, a tara a dun kɔlɔma la ka a nyɛrɛ faga. Anu ya a furi bi ka ta a togon anuta kebila kaburu-soe la.
“Mansa Hɛsakaya min bi nna mɔgɛnu kuma, sɛgi i kɔma wo wara. I wa ke, i ni a fɔ a ye ko nde, a benba Dawudata Mari Alla ko n bara ata matarali-kan lamɔɛn ka a ya-yi yen. A fɔ a ye ko n si a lakɛndɛya ken! Tele fila a sawa nyɔgɛ, a si ke tala n Bato-Bɔn la.
Ni wo ya Mari rakele wo wati rɔ, a si wo denkun. Ni wo dira ale Mari dala, a si a fɔ ko, “N bi yan.” Wo ni wo fara dunɛ sala wo ta-nyɔgɛnu kuma. Wo ni wo fara mɔgɔ-rafɔɛ anubɛ mɔgɔ-rakaran la.
A ya melika mafɛlɛn sin! A kilanta dɔgɔma-ma-de! A ko, “N fa, nfen mara?” Melika ya a fɔ a ye ko, “I wara bolo-kolɔnnu dɛnbɛ min kɛ, Alla ara sɔn ila madiyalɛnu ma. A ara a fonde to i ko.