“Wole minnu bi Mansa Ehabu kegeyɛnu makandanna, ale mansɛla soeenu, anubɛ ala kirindinu anubɛ ala kɛlɛ-kɛ-fannu, wo bɛɛ ye wole le bolo, ado wo ye so-latankanɛ le tɔ. Wo wa kɛdi kɛnu takaran wati min,
Samariya mɔgɔ-ba wonu ya kɛdi wonu karan tumɛ min, anu kilanta. Mɔgɔ-ba wonu ko, “Mansa Yɔram anubɛ Mansa Ehasaya ma ke Mansa Yehu nɔla kan min, male le si ke a nɔla nyɔ, wa?”
Yisa ko, “Nta mansayɛ sa duninya kɛ rɔ. Ni a ye duninya kɛ rɔ nun, nna mɔgɛnu si kɛlɛ kɛ n ye. Anu ti sɔn n don-koe la Yahudiya mɔgɔ-banu bolo. Nna mansayɛ sa yan tɔ mumɛ!”
Samuwɛli ya a fɔ mɔgɛnu ye ko, “Wo ara a yen Mari ara mɔgɛ min yabɔ? A nyɔgɔn-takɛn sa wo do-wo-do rɔ yan tɔ.” Mɔgɛ wo bɛɛ ya anu kan nabɔ anu nyɔgɔn fɛ anuna mansa kura wo ye ko, “Alamɛ i mɛra!”
Anu dama tara Kiligali. Anu ya yisi-kima-sarakɛnu bɔ Mari ye kan-tina-sɛnimɛ rɔ nyɔ ka Sɔli sigi mansayɛ la wulɔn. Sɔli anubɛ ala nyamanita-mɔgɛnu ya ladiyɛ kɛ anu nyɔgɔn fɛ.