Dawuda ban saya-tolon kɛla, a ya Mari manyinika. A ko, “N ni ta sigi soe do kun na wo rɔ Yuda nyamanɛ rɔ, wa?” Mari ko, “Ɔn!” Dawuda ko, “Soe nyamintan ye wo la?” Mari ko, “Hiburɔn soe.”
Mansa Dawuda ya Mari manyinika tun anu kɛlɛ-koe rɔ. Mari ko, “I kana anu kɛlɛ dabira yan bara la de! Bɔ anu kɔma kilɛ la pɔpɔ kɔlɔma siyamɛnu bi kan min. I ni anu kɛlɛ dabira nyɔ.
Mansa Ehabu ya Mansa Yɛhosafati manyinika, a ko, “I ti kofu ma ma? Ma ni ta Ramɔti kɛnu kɛlɛ.” Yɛhosafati ya a fɔ a ye ko, “I wulita tuma-wo-tuma, n bi i fɛ. I halalɛ le nna kɛlɛ-dannu na.”
Wo le ya a ma, Mansa Ehabu ya ala nɛbi mɔgɔ kɛmɛ nani kele ka wonu manyinika, a ko, “N ni ta Ramɔti kɛnu kɛlɛ, ka, n ka ta?” Nɛbi wonu ko, “Ta anu kɛlɛ. Mari si a ma, i ni nɔ-ko sɔrɔn anu ma.”
N bara Mari manyinika ko kelen pe lela ko ma. N bi nyinina wo le ma a bolo, wo le, ka n siyi-tele mumɛ bɛɛ dunu Mari Bato-Bɔn la. Wo si a ma, n ni to kawala ata nyimayɛ ma nyɔ rɔ ka to hɛnkili sɔrɔnna a bolo.
Anu ko n ni Mari madiya anu ye bawo Babilɔn mansɛ Nɛbukanasa ara na bui mala so-karantan ma. Anu ko tumado Mari si kabana-koe do kɛ ma ye min si a ma, Nɛbukanasa ni sɛgi a kɔma.
“Ile hadama-dan, ninko anu bara na n sako-lɔn-tinɛ, nyɛ? Nde, Alla ara n keli n nyɛrɛ rɔ ko n ti sɔn anu ni n manyinika fenfen na. Nde, wo Tigi Mari le wara kɛ fɔ.