Mansa Dawuda ya a fɔ anu ye tun ko anu ni a fɔ Amasa ye ko, “N na-kelen-nyɔgɔ-bɛrɛbɛrɛ le ale la. Woletɔ ka a dabira bi ma, n bara ale ma nna kɛlɛ-den-kunyɛ la Yohabu gbɛ rɔ. Ni n ma a ma wo nya, alamɛ Mari ya n gbesi a rɔ.”
Mari le ya lanyiri kɛ kiri ko fɔ a wa mansayɛ bi i fala bɔn la ka a di Dawuda ma. A ko a si nyamani filɛ kɛ tonko nanɛ don a bolo, Isirɛla anubɛ Yuda, kɔni. Ni wo ma ma n bolo tonyɛ la, alamɛ Alla ya n gbesi a rɔ.”
Yɛsɛbɛli wo ya a sara Nɛbi Ilaya wara ka a fɔ a ye ko, “Kɛ nyɔgɔn tumɛ sina, ni n ti a ma i la iko i wara a ma nna nɛbinu na nya min, alamɛ nna bɛsɛnu ya n gbesi a rɔ.”
Mansɛ wo ya kilaya-gbɛrɛkɛ don anu bolo tun. Kilayɛ wonu ke Isirɛla mɔgɛnuna Mansa Ehabu ma, anu ya a fɔ a ye ko, “Mansa Bɛnhedadi ko ni a ti na kɛlɛ-den-siyamɛnu na ka ila soe kɛ bunden, a ko alamɛ ala bɛsɛnu ya a gbesi a rɔ, ado a ko hali ila soe kɛ gbangban ti anu bolo tabɔ.”
A tigi ya a fɔ wo ye ko, ‘Ile, wɔli-kɛla-yogomɛ! N si i yiliki i nyɛrɛla kumɛ fɛ! I ya a lɔn ko nna ko ragbɛlɛ, nyɛ? Nta ma min na, n bi wo le tɛgɛla, ado nde ma wo ki, nyɛ?
I wa faga kan min, nde fanan si faga nyɔ. Anu si n togon nyɔ le. Ni nde, Ruti ma to i fɛ, alamɛ Mari ya n tɔrɔya-yogomɛ-kɛ. Fɔ sayɛ, wo le si ma fara.”