Mansa Dawuda ya ale niyi-bɔ-melika yen sɔnɛ san anubɛ dugu tɛma. Faan ye a bole la. A ye Yerusalɛm kasara-koe rɔ. Mansɛ anubɛ ala mɔgɔ-banu ya kasa-duruki don anu kan na. Anu damasi ya anu madu ka anu kunyɛ gbangban dugu ma.
Ile min bi duninya mumɛ kun na, a bɛnta, mɔgɛ bɛɛ ni ile le gbiliya. A bɛnta, anu ni i gbiliya yati! Hɛnkilima-siyaman bi nyɔ kɔnɔ mɔgɔ-wo-mɔgɔ hɛnkili ma gbɛrɛn itɛ rɔ.
Mari le ale la. Nfenna wo sa kilanna a la? Nfenna wo sa yɛrɛyɛrɛnna a kɔrɔ? Ale le ya kɔgɔ-yi-dan ma kɛnkɛn la alako yi ni to a dagɛ rɔ tolon! Hali a ye tugula a rɔ nya-wo-nya, a ti tenbi a dan kun na. Hali a ye kurunna, a ti a dan keri.
Musa ya a fɔ tun ko, “Wo Mari ye nyinina min ma wo bolo, wole Isirɛla mɔgɛnu, wo ni wo tole masɔ wo la. Wo ni Alla bato ka ata kumɛnu bira ka a ma iko a ya a fɔ wo ye nya min. Wo ni a keni ka ata wɔlɛ kɛ wo yisi bɛɛ la,
Mari, yon ti kilan i la? Yon si a ban ila gbiliya-fɔ-koe ma? Ado nfan, i kelen pe le sɛnima. Sibole bɛɛ si na ka batolɛ kɛ i yakɔrɔ bawo mɔgɛ bɛɛ ara ila telenbagaya-kɛwɔlɛnu tayen.”