1 ¡Quem soye s̈mochjouena, ts̈ëngaftanga chë bomnënga! ¡Chë ts̈ëngaftanga s̈mochtsesufrínama s̈mochjenóbos̈achna y uatjananënga s̈mochtseyoye!
Shinÿe tojábocna y becá tojojënÿana ora, chë shácuana jtsebuashana, chë uants̈efjúsha jtsátsats̈ana y chabe uabótamanana ya ndoñe más ntsebínÿnana. Cachcá chë bomná, echanjóbana nÿe cachabiama más becá crocénana onguayiñe chaojtsemna ora.
pero ts̈ëngaftanga chë cuenta, mo ndoñe cach ts̈ëngaftangcá ents̈anga bendmëncá chë́ngbioye jtsë́nÿayana. Ndegombre, chë bomnënga mondmëna chë nÿe sempre cmondbétsamëndayënga y chë sjojónana chë pueblents̈a mandadë́ngbioye cmondbáunatsënga.
Y mora quem soye s̈mochjouena, ts̈ëngaftanga chë s̈mondbétsichamo: “Mënté o yëfse quemoye o chë inÿe bëts puebloye fchanjanga, y chents̈e canÿe uata fchanjë́ftsemna ba soyënguiñe trabájayiñe, y ndegombre becá fchanjónÿena ca.”
Ts̈ëngaftangbe bacna soyëngama ngménaca s̈mochtsemna, s̈mochjenóbos̈achna y cochtsets̈enánënga s̈mochjóyebuambaye. Jatenbiajuayamna, s̈mochjenóbos̈achna; y joyejuayëngamna, ngménaca s̈mochtsemna.