12 “Y cachcá jamama canÿe te Damascoye sënjétsaye; chë bachnangbe amë́ndayënga uabemanëchangá s̈monjanënts̈abuaché chca jamama y, cachënga choye s̈monjanichmó.
Chë fariseunga y chë bachnangbe amë́ndayënga tmojanmandá, nderado nda Jesús ndayents̈e tojtsemnama tojtsetats̈ëmbësna, chaobuambá ca, as Jesús jishachama.
y chca Jerusalenents̈e ats̈e sënjanma. Chë bachnangbe amë́ndayënga mando s̈monjanats̈etá, y chca, banga Jesucrístbeñe os̈buáchiyënga cárceloye sënjanëtame; y jtsëbáyama ca chëngbiama montsanichamo ora, áts̈naca aíñe chca chamoma ca sënjánichamo.
Pero, uámana rey, chë benachëjana mo nÿetsto ora, sënjáninÿe canÿe bëts tcuinÿe celocana, shinÿama corente más enjétsebinÿnaye, y ats̈e y chë áts̈eftaca ajnëngbe shë́conana corente enjétsebuashinÿinÿana.
Y chents̈ana áts̈naca s̈onjánebëbocna. Mo canÿe s̈es̈ona cabá shbená tojonÿnacá, Cristo chabe ichmoná s̈onjánbema, chë tempo chama jopróntama ntsebomncá, ndayëntscuana ínÿenga cha tojanabuatambá.