16 «Эн пов, – вочавидзис Елисей. – Налӧн дорысь миян дор сувтысьыс унджык».
Яков водзӧ муніс аслас туйӧд. [Сійӧ видзӧдліс да аддзис Енлысь тышкакотырсӧ.] Сійӧс паныдалісны Енлӧн анделъяс.
Водз асывнас Ен мортлӧн кесйӧгыс петіс ывлаӧ да аддзис, мый карсӧ кытшалӧмаӧсь тарантаса тышкайӧз. Кесйӧгыс повзьӧмпырысь юаліс пророклысь: «Ыджыдӧй, мый вӧчны?»
Господьлӧн синмыс аддзӧ ставнас мусӧ. Сійӧ вынсьӧдӧ найӧс, кодъяслӧн сьӧлӧмныс йитчӧма Сыкӧд. Тэ вӧчин мывкыдтӧма, та вӧсна ӧнісянь тэнад муын лоӧны тышъяс».
Сьылысьясӧн веськӧдлысьлы. Ворсӧны кӧкъямыс струнаа ворсанторйӧн. Давидлӧн псалом.
Эн бырӧд менӧ Ентӧг олысьяс да лёк вӧчысьяс лыдын. Йӧзыскӧд найӧ бурнога сёрнитӧны, а сьӧлӧманыс новлӧдлӧны лёксӧ.
Ме вода, узя да чечча, ӧд Господь видзӧ менӧ.
Сьылӧй Енлы, сьылӧй! Сьылӧй миян Ӧксылы, сьылӧй!
Мӧисей шуис войтырыслы: «Энӧ полӧй. Сулалӧй да видзӧдӧй, кыдзи Господь талун мездас тіянӧс. Египетса йӧзӧс, кодъясӧс ті ӧні аддзанныд, сэсся онӧ нин аддзылӧй.
Мӧвпалӧй да дасьтысьӧй, но тіян мӧвпыштӧманыд оз збыльмы. Сёрнитчӧй ӧта-мӧдныдкӧд, но тіян нинӧм оз артмы. Ӧд миянкӧд Ен!
Но сійӧ лунӧ Ме мезда тэнӧ, – висьталӧ Господь, – тэнӧ оз ло сетӧма сійӧ йӧзыслӧн киӧ, кодъясысь тэ полан.
Он ӧмӧй тӧд, Ме кӧ ӧні кора Батьӧйлысь, Сійӧ мӧдӧдас уна дас сюрс анделӧс.
Сійӧ шуис налы: «Энӧ полӧй. Ме тӧда, ті корсянныд тувъявлӧм Назаретса Исусӧс. Сійӧ ловзис. Сійӧ тані абу. Видзӧдлӧй куйланінсӧ, татчӧ Сійӧс пуктылісны.
Мый та вылӧ шуам? Енмыс кӧ миян дор, коді миянлы паныд?
Энӧ полӧй тіянлы паныд сувтысьясысь, ӧд тіян повтӧмлунныд – налы пас кулӧм вылӧ, а тіянлы – мездмӧм вылӧ. Ставыс тайӧ Енсянь.
Господь шуис Исуслы: «Эн пов наысь. Аски тайӧ кадас Ме сета израильса тышкайӧзлы пасьвартны найӧс. Вӧвъясныслысь кок сӧнсӧ вундав, а тарантасъяссӧ сот».
Челядь, ті Енсянь. Ті верминныд ылӧгпророкъясӧс, ӧд тіян пытшкын Олысьыс ёна ыджыдджык муюгыдсасьыс.