14 «Но кутшӧм буртор ми вермам вӧчны сылы?» – юаліс Елисей Гезийлысь. Мӧдыс вочавидзис: «Сылӧн абу пиыс, а верӧсыс сылӧн пӧрысь нин».
Ӧвраам кымынь уськӧдчис муас, но ас кежас серӧктіс: «Вермас-ӧ сё арӧсалӧн пи чужны, а ӧкмысдас арӧса Сарра кага вайны?»
Исаак кевмысис Господьлы гӧтырыс вӧсна, ӧд гӧтырыс эз вермы сьӧктынысӧ. Господь кыліс сійӧс, и Ревекка кынӧмасис.
Ракель гӧгӧрвоис, мый оз вермы чужтыны Яковлы кага. Та вӧсна кутіс вежавны аслас чойыслы. Яковлы сійӧ шуис: «Сет меным челядь, а он кӧ – ме кула».
Елисей шуис Гезийлы: «Юав сылысь, мый ме верма вӧчны сылы миян вӧсна тӧждысьӧмысь. Ме верма сёрнитны сы йылысь ӧксыкӧд либӧ тышкайӧзӧн веськӧдлыськӧд?» Ань вочавидзис: «Оз ков. Ме ӧд ола аслам войтыр пӧвстын».
Елисей шуис: «Кор сійӧс». Гезий корис аньӧс. Ань пырис да сувтіс ӧдзӧс дорас.
Челядьыс налӧн эз вӧв, ӧд Елизавета эз вермы вайны кагасӧ, да и кыкнанныс вӧліны нин ыджыд арлыдаӧсь.
Тайӧ кадас Цора карын оліс Дан чужанкотырысь Маной нима морт. Сылӧн гӧтырыс эз вермы сьӧктыны.
Элканлӧн вӧлі кык гӧтыр: ӧтисӧ шуисны Аннаӧн, мӧдсӧ – Пениннаӧн. Пенинналӧн вӧлі челядьыс, а Анналӧн эз вӧв.
но Элкан верӧсыс бурӧдліс сійӧс: «Анна, мыйла тэ бӧрдан? Мыйла он сёй? Мыйысь шогсьӧ тэнад сьӧлӧмыд? Ме ӧмӧй тэныд абу бурджык дас пи дорысь?»