21 Ме чеччи асывнас, мед вердны кагаӧс, и аддзи, мый сійӧ кулӧма. Сюся видзӧдалӧм бӧрын гӧгӧрвои, мый сійӧ абу менам пиӧй, кодӧс ме чужті».
Сэсся содтіс: «Коді эськӧ вермис шуны Ӧвраамлы, мый Сарра кутас нёньӧдны кага? Но пӧрысьӧ-нэмӧ ме чужті сылы пиӧс».
Сэсся войнас менам узигкості сійӧ босьтіс менсьым кагаӧс аслас морӧс бердас, а ассьыс кулӧм кагасӧ пуктіс менам морӧс бердӧ.
Сэки мӧд аньыс воча шуис: «Ловъя кагаыс менам, а кулӧмаыс – тэнад». Тадзи найӧ вензисны ӧта-мӧдныскӧд ӧксы водзын.
Верӧсыс шуис сылы: «Вӧч, кыдзи шуан. Ов гортын, кытчӧдз он торйӧд кагатӧ морӧссьыд. Господь мед збыльмӧдас Ассьыс кывсӧ». Анна кольччис гортас. Сійӧ нёньӧдіс писӧ, кытчӧдз кагаыс эз эновтчы мам морӧсысь.