14 Давид сэки шуис аслас йӧзлы, кодъяс вӧліны сыкӧд Ерусалимын: «Миянлы колӧ пышйыны Авессаломысь. Тэрмасьӧй, мед сійӧ эз су миянӧс. Суас кӧ, виас миянӧс и карын став олысьсӧ».
Господь тадзи висьталӧ: ”Аслад жӧ керкаысь Ме вайӧда тэ вылӧ лёксӧ. Тэнад син водзын Ме босьта тэнсьыд гӧтыръястӧ да сета найӧс тэнад матысса мортлы. Сійӧ кутас узьлыны накӧд лунъюгыднас.
«Ми – тэнад кесйӧгъяс, ӧксыӧй-ыджыдӧй, – шуисны Давидлӧн йӧз. – Кыдзи тэ шуан, сідзи и вӧчам».
Но Авессалом, кодӧс ми мавтыштӧмӧн пуктім аслыным ӧксыӧ, куліс тышын. Мый ті ньӧжмасянныд? Бӧр вайӧдӧй Давид ӧксынытӧ!»
Израильса чужанкотыръяс пондісны мыжавны ӧта-мӧднысӧ. Найӧ шуалісны: «Давид ӧксы мездіс миянӧс став вӧрӧгысь. Сійӧ мездіс миянӧс филистимсаяслӧн киысь, а Авессалом понда пышйис аслас муысь.
Ӧксылы оз позь мырддьыны войтырыслысь мусӧ да вӧтлыны найӧс сэтысь. Сійӧ сӧмын аслас юкӧнысь вермӧ мусӧ сетны пияныслы. Менам войтыр пӧвстысь некодӧс мед оз ло вӧтлӧма аслас му юкӧнысь».
Пыртысь Иоан лунъяссянь да ӧнӧдз Енэжвыв Юралӧмсӧ дзескӧдӧны, и паныд сувтысьяс зільӧны мырддьыны сійӧс.
Тэ, Капернаум кар, чайтан енэжӧдз кыпӧдчыны? Ад пыдӧсӧдз усян!