14 Но тайӧ вӧчӧмторнад тэ сетін помка Господьӧс мустӧмтысьяслы омӧльтны Сійӧс. Та вӧсна кулас тэнад пузчужӧм пиыд». Сэсся Нафан бӧр муніс гортас.
Господь ыстіс чорыд висьӧм Давидлӧн кагалы, кодӧс сылы чужтіс Урийлӧн гӧтырыс.
Сэки ме шуи налы: «Ті лёктор вӧчанныд. Тіянлы колӧ овны асланым Енмысь полӧмӧн, медым мустӧмтысь войтыръяс эз омӧльтны миянӧс.
Ме гӧль да коньӧр морт. Енмӧй, тэрмась локны ме дінӧ! Тэ меным отсӧг сетысьыс да менӧ Мездысьыс. Господьӧй, эн ньӧжмась! Ошкӧм.
А ме кута помтӧг нимӧдны Господьӧс, кута сьылӧмӧн ошкыны Яковлысь Енсӧ.
А ӧні мый Ме аддза? – висьталӧ Господь. – Менсьым войтырӧс босьтісны дон мынтытӧг, налӧн юралысьясыс бӧрдӧны, – висьталӧ Господь. – Менсьым нимӧс быд лун омӧльтӧны.
– Сӧмын тіянӧс Ме бӧрйи мувывса войтыръяс пӧвстысь, та вӧсна Ме мыжда тіянӧс мыжъяссьыныд.
Курыд шог муюгыдыслы ыштӧдӧмъясысь! Ыштӧдӧмъяслы колӧ локнысӧ, но курыд шог сійӧ мортыслы, код пыр локтӧны ыштӧдӧмъясыс!
Гижӧма: «Енлысь нимсӧ тіян вӧсна омӧльтӧны ентӧдтӧмъяс».
А мыждӧ кӧ, миянӧс бур вылӧ велӧдӧ, медым тайӧ муюгыдсаыскӧд ӧтвыв эгӧ веськалӧй мыждӧм улӧ.
Ӧд Господь чирыштӧ сійӧс, кодӧс радейтӧ, нӧйтӧ сійӧс, кодӧс пи туйӧ пуктӧ.
Коді муса Меным, сійӧс ме янӧда-чирышта. Сідзкӧ, сьӧлӧмсяньыд зіль бергӧдчыны мыжъяссьыд!