18 Давид бӧр босьтіс ставсӧ, мый амаликъяс курыштісны, тшӧтш мездіс ассьыс кыкнан гӧтырсӧ.
Ӧврам мездіс вокыслысь Лот писӧ, аньясӧс да Лотлысь став йӧзсӧ, бӧр мырддис вӧрӧг киысь Лотлысь став эмбурсӧ.
Сэки найӧ босьтісны став ассьыныс йӧзсӧ да мунісны тышкасьны Нетанийлӧн Измаил пикӧд. Найӧ суӧдісны Измаилӧс Гаваонын, ыджыд вайӧртӧд дорын.
да шуисны: «Ми, тэнад кесйӧгъяс, арталім асланым киподувса тышкайӧзӧс. На пӧвстысь некод эз усь тышын.
Давид шыасис Господь дінӧ да юаліс: «Вӧтчыны-ӧ меным тайӧ мырддялысь-пазӧдысьяс бӧрся? Суӧда-ӧ ме найӧс?» Господь вочавидзис: «Вӧтчы. Тэ суӧдан и мездан ассьыд йӧзтӧ».