16 Мед Господь лоас ёрдысьӧн миян костын. Господь тӧдӧ, мый ме абу мыжа. Сійӧ доръяс да мездас менӧ тэнад киысь».
Сара шуис Ӧврамлы: «Тэ мыжа менӧ увтыртӧмысь. Ме сеті кесйӧг аньӧс тэныд, а сійӧ кынӧмасьӧм бӧрас кутіс нинӧмӧ пуктыны менӧ. Господь мед лоас ёрдысьӧн тэа-меа костын».
Став Ассьыс уджсӧ помалӧм бӧрын Ен шойччис сизимӧд луннас.
Исав котӧртіс сылы воча, кутліс сійӧс, топӧдіс морӧс бердас да окаліс. Найӧ кыкнанныс бӧрдісны.
Сэки Енлӧн Лолыс лэччис Амасай вылӧ, комын тышкамортӧн веськӧдлысь вылӧ, и сійӧ шуис: Ми – тэнад йӧз, Давид, ми тэкӧд, Ессейлӧн пи! Лӧнь олӧм тэныд, лӧнь олӧм тэнад отсасьысьяслы! Тэнад Енмыд отсалӧ тэныд. Давид сибӧдіс локтысьясӧс да пуктіс найӧс веськӧдлыны тышкайӧзӧн.
Веськыд кывъясыд вынаӧсь, но тіян мыжалӧмыд оз туйдӧд.
[Скӧралӧмыд бырӧдӧ весиг вежӧра йӧзӧс.] Скӧрмӧм мортлы кӧ лӧня вочавидзан, сійӧс лӧньӧдан, но лэчыд кывъя шуӧмыд сійӧс ыззьӧдас.
Ас кадӧ шуӧм кывйыд быттьӧ эзысь тасьтіын зарни яблӧг.
Ме сета тіянлы мывкыдлун сёрнитны. Мыжалысьяс оз вермыны паныд сувтны тіянлы да налы оз сюр воча кывйыс.
Степан сёрнитіс ыджыд мывкыдлунӧн да Лов вынӧн, та вӧсна эз вермыны венны сійӧс.
Тэ водзын ме абу мыжа. Лёксӧ вӧчин тэ, кор петін тышӧ меным паныд. Господь – Ёрдысьыс. Сійӧ мед Ачыс талун лоас Израиль пиян да аммонсаяс костын ёрдысьнас!»
Саул тӧдіс Давидлысь гӧлӧссӧ да юаліс: «Тэнсьыд-ӧ гӧлӧс шытӧ кыла, Давид пиӧй?» Давид вочавидзис: «Менсьым, ӧксыӧй-ыджыдӧй».
Кыдзи талун ме эг босьт тэнсьыд ловтӧ, тадзи Господь мед оз босьт менсьым лолӧс. Сійӧ мед [видзас да] мездас менӧ быд лёксьыс».