21 Тіянӧс чукӧртӧм бӧрын Ме пӧльышта тіян вылӧ Ассьым скӧрлуна биӧс, и тіянӧс лоӧ сывдӧма би пытшкас.
Сійӧ сотіс Ерусалимысь Господьлысь крамсӧ, ӧксылысь керкасӧ да став ыджыд керкасӧ.
«Сійӧ лача кутіс Господь вылӧ. Шогмана кӧ сійӧ Господьлы, мед доръяс да мездас сійӧс».
Енмӧй, Аслад буралӧмыд кузя ло бур сьӧлӧма ме дінӧ, Аслад ыджыд бурлуныд кузя чышкышт менсьым мыжъясӧс.
Енмӧй, мезды менӧ, ӧд ваыс пӧдтіс менӧ юрвывтыр.
Ассурлы важӧн нин дасьтӧма сотанін, сотӧмыс виччысьӧ тшӧтш ӧксыӧс. Джуджыд да паськыд гуын дасьтӧма уна пес, ыджыд бипур. Ыпнитысь тэгйӧс моз Господьлӧн ловшыыс ӧзтас бипурсӧ.
биын сотчысь ув моз, би вылын пузьысь ва моз. Лэччы, Господьӧй, медым Тэнӧ мустӧмтысьяс тӧдісны Тэнсьыд нимтӧ! Тэ водзын мед дзӧрӧны-тіралӧны войтыръяс.
Некод оз шыась Тэнад нимӧ, некод оз кутчысь Тэ дінӧ. Та вӧсна Тэ бергӧдін миянысь Ассьыд чужӧмтӧ, эновтін миянӧс кувны асланым мыжъясын.
ті, Давидлӧн рӧдыс! Господь тадзи висьталӧ: водз асывсяньыс мыждӧй веськыда, увтыртӧмаӧс мездӧй дзескӧдысьлӧн киысь, медым Менам скӧрлунӧй эз ыпнит би моз, медым тіян лёк вӧчӧмъясныд вӧсна Менам скӧрлунӧй эз паськав кусӧдны позьтӧм яр би моз.
Виноградӧс моз Ме чукӧрта найӧс, медым мӧдӧдны пленӧ, – висьталӧ Господь, – вожъяс вылас оз коль весиг ӧти тусь, инжир пу вылын оз коль вотӧсыс, коръясыс косьмасны. Ставсӧ, мый Ме сеті налы, лоӧ мырддьӧма.
Та вӧсна Господь Саваоф тадзи висьталӧ: – Ме сывда да тӧдмала Ассьым войтырӧс. А кыдзи Меным мӧд ногӧнсӧ вӧчны?
Ме кисьта тэ вылӧ Ассьым скӧрлунӧс, пӧльышта тэ вылӧ Ассьым ярлуна биӧс. Ме сета тэнӧ чорыд йӧзлы, скӧр виысьяслӧн киӧ.
Коді вермас паныд сувтны Сылӧн лӧглунлы, коді вермас ловйӧн кольны Сылӧн ыпъялан скӧрлунысь? Сылӧн скӧрлуныс би моз разалӧ, Сы водзын потласьӧны-жугалӧны изкыртаяс.
Господьлӧн скӧралан лунӧ налӧн эзысь-зарниныс оз вермы мездыны найӧс, Господьлӧн скӧрлуна биыс бырӧдас ставнас мусӧ, Сійӧ виччысьтӧг бырӧдас му вылас став олысьсӧ.
Господь оз прӧстит татшӧм мортсӧ, а ӧзъяс скӧрлунӧн да кисьтас сы вылӧ Ассьыс ярлунсӧ. Сы вылӧ усяс [тайӧ йитӧдсӧ торкӧмысь] став ёрӧмыс, мый гижӧма тайӧ [Индӧд] небӧгас. Господь вуштас енэж улысь сылысь нимсӧ.
Менам скӧрлунысь ӧзйис би, пыдӧстӧминӧдз сійӧ сотӧ ставсӧ. Мусӧ ньылыштӧ став быдтас-вотӧснас, керӧсъяс чишкалӧ подулӧдзыс.
Ӧд Господь, тіян Енныд, ставсӧ сотысь би. Сійӧ – вежӧгтысь Ен!