27 «Воасны лунъяс, – висьталӧ Господь, – кор Израиль да Иуда муын Ме рӧдмӧда йӧзӧс да пемӧсъясӧс.
Сэтысь бара кутас кывны аттьӧалӧм да гажӧдчысьяслӧн гӧлӧс шыныс. Ме рӧдмӧда найӧс, и налӧн лыдыс оз кут чинны. Ме нимӧда найӧс, и найӧс оз кутны увтыртны.
Ме овмӧда унасьыс-уна йӧзӧс Израиль керӧсъяс вылӧ. Израиль войтыр выльысь овмӧдчас каръясас, из чукӧръясысь лэптас керкаяс.
Ме вайӧда уна йӧзӧс да уна ыж-мӧскӧс, и найӧ кутасны чужтысьны-рӧдмыны. Ме вӧча тіянӧс воддза кодь уна лыда войтырӧн, и воддза дорысь унджык на бурсӧ кута вӧчны тіянлы. Сэки ті тӧдмаланныд, мый Ме – Господь.
Ме бергӧдча тіянлань да кута тӧждысьны тіян вӧсна, и мунытӧ бара кутасны гӧрны-кӧдзны.
Ме кӧдза Ассьым войтырӧс тайӧ муас, бурсьӧлӧмтча Ло-Рухама дінӧ, Ло-Аммилы шуа: «Тэ – Менам войтырӧй», а сійӧ шуас: «Менам Енмӧй!»
Ме разӧді найӧс мукӧд войтыръяс пӧвстӧ, но ылі муясын найӧ казьтыштасны Менӧ. Найӧ ловйӧн колясны асланыс челядькӧд, бӧр локтасны накӧд.
Господь, тіян Енныд, сетас тіянлы унасьыс-уна бурсӧ: уна ныв-пи, уна ыж-мӧс да уна мувыв быдтас-вотӧс. Тіян ставыс артмас. Господь [тіян Енныд] кутас бара нимкодясьны тіян вӧсна да тіян бур олӧмныд вӧсна, кыдзи Сійӧ нимкодясис батьясныд вӧсна.