19 Ӧд ті, мывкыда йӧз, кокньыда терпитанныд мывкыдтӧмъясӧс.
Ме сёрнита тіянкӧд мывкыд йӧзкӧд моз. Ӧні ті асьныд мӧвпалӧй, мый йылысь висьтала тіянлы.
Кристос вӧсна ми йӧйӧсь, а ті Кристос пытшкын мывкыдаӧсь. Ми жебӧсь, а ті вынаӧсь. Миянӧс лёкӧдӧны, а тіянӧс ошкӧны.
Ӧні кӧсъя сёрнитыштны идоллы вайӧм сёян йылысь. Дерт, ми быдӧн тӧдам та йылысь. Но тӧдӧмлуныс вайӧдӧ ышнясьӧмӧдз, а муслуныс ёнмӧдӧ.
Ме тӧда тэнсьыд уджъястӧ, мырсьӧмтӧ да зумыдлунтӧ. Тӧда, тэ он терпит лёк йӧзӧс. Тэ тӧдмалін найӧс, кодъяс нимтӧны асьнысӧ апостолъясӧн, но збыльвылас найӧ абу апостолъяс. Тэ аддзин, мый найӧ – пӧръясьысьяс.
Тэ шуан: ”Ме озыр, ме ёна нин озырми, менам ставыс эм”. Но тэ ӧмӧй он гӧгӧрво, мый тэ – коньӧрсьыс-коньӧр, шудтӧм, гӧль, синтӧм да пасьтӧм.