12 «Меным ставсӧ позьӧ», но абу ставыс бур вылӧ. «Меным ставсӧ позьӧ», но ме ог лэдз, медым мыйкӧ ыджыдаліс ме вылын.
Айловлӧн кӧ петас кӧйдысыс, кор узьлӧ анькӧд, налы кыкнанныслы колӧ мыссьыны. Рытӧдзыс найӧ лоӧны пежӧсь.
Та вӧсна иудейяслӧн веськӧдлысьяс шуисны бурдӧм мортлы: «Талун шойччан лун, тэныд оз позь вольпасьтӧ нуны».
Ми тӧдам, мый Индӧдыс Ловсянь, а менӧ, тшыкӧм вир-яйын олысьӧс, вузалӧма мыжыслы.
Ӧні висьталышта идоллы вайӧм сёян йылысь. Ми тӧдам, мый идолыс збыльвылас абу, эм сӧмын ӧти Ен.
Мукӧдыслы кӧ ті вичмӧданныд, сідзкӧ, ми ёнджыка на вермам та вылӧ лача кутны. Но ми нинӧм эгӧ корлӧй тіянлысь. Мӧдарӧ, ми нуам став сьӧкыдсӧ, медым эгӧ вӧлӧй крукӧдӧн Кристослӧн Бур Юӧрлы.
Ме топӧда ассьым вир-яйӧс да тшӧкта сійӧс кывзысьны, медым мукӧдлы Бур Юӧр висьтавлігӧн ачым вӧлі шогманаӧн.
Дерт, ми вермим весь овны, но тадзи эгӧ вӧчӧй. Ми кӧсйим, мед ті видзӧдінныд миян вылӧ да олінныд миян моз.
Кор ті мусапырысь чукӧртчанныд ӧтвыв сёйны, татшӧм йӧзыс яндысьтӧг тшӧгӧдӧны асьнысӧ да лоӧны тіянлы крукӧдӧн. Найӧ – тӧвнырӧн новлӧдлан ватӧм кымӧръяс, вотӧс вайтӧм арся пуяс, вужнас нетшыштӧмаяс, кык пӧв кулӧмаяс.