10 ಅದ್ ಏಳ್ ರಾಜಂಗಳ ಕಾಟ್ವ; ಅದ್ಲ್ ಅಂಜ್ ಜನ ಬುದ್ದ್ ಪೋಚಿ, ಒಬ್ಬ ಮಾತ್ರ ಉಂಡ್. ಇಂಞೊಬ್ಬ ಇಂಞು ಬಂದಿತ್ಲ್ಲೆ; ಅಂವೊ ಬಂದ ಪಿಂಞ ಚೆನ್ನ ಕಾಲ ಸ್ತಿರವಾಯಿತ್ ಇಕ್ಕಂಡು.
ಅಕ್ಕ ಅಂವೊ ನನ್ನ ನೋಟಿತ್: ನೀನ್ ಪುನಃ ದುಂಬ ಜನಡ, ಜಾತಿಯಡ, ಬಾಷೆಕಾರಡ, ರಾಜಂಗಡ ವಿಷಯತ್ ಪ್ರವಾದನೆ ಎಣ್ಣಂಡೂಂದ್ ನಾಕ್ ಎಣ್ಣ್ಚಿ.
ಈ ಮೃಗ ಮಿಂಞತ್ರ ಮೃಗತ್ರ ಮಿಂಞತ್ ಇದ್ಂಡ ಅದಿಕಾರತ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಾಂಬ್ಚಿಟ್ಟತ್. ಚತ್ತ್ ಪೋಪನೆಕೆ ಗಾಯ ಇಂಜಿತ್ ವಾಸಿ ಆನ ಮೃಗತ್ನ ಈ ಲೋಕವು ಅದ್ಲ್ ವಾಸಮಾಡಿಯಂಡುಳ್ಳಯಿಂಗಳು ಆರಾದನೆ ಮಾಡ್ವನೆಕೆ ಮಾಡ್ಚಿ.
ಅದ್ಂಡ ಏಳ್ ಮಂಡೆಲ್ ಒರ್ ಮಂಡೆಕ್ ಗಾಯ ಆಯಿತ್ ಚಾವನೆಕೆ ಇಂಜತ್; ಆಚೇಂಗಿಯು, ಚಾವನೆಕೆ ಇಂಜ ಆ ಗಾಯ ವಾಸಿ ಆಚಿ. ಬೂಲೋಕತ್ಲ್ ಉಳ್ಳಯಿಂಗ ಎಲ್ಲಾರು ಈ ಮೃಗತ್ನ ಆಶ್ಚರ್ಯತ್ಲ್ ನೋಟ್ಚಿ.
ಮಿಂಞ ಇಂಜದು, ಇಲ್ಲತ ಪೋನದುವಾಯಿತುಳ್ಳ ಆ ಮೃಗವೇ ಎಟ್ಟಣೆಂವೊನಾಯಿತುಂಡ್. ಅಂವೊ ಏಳ್ ರಾಜಂಗಡಲ್ಲಿಂಜ ಬಪ್ಪಂವೊನು, ನಾಶವಾಯಿ ಪೋಪಂವೊನು ಆಯಿತುಂಡ್.
ಆ ಮೃಗತ್ರ ಮೇಲೆ ನೀನ್ ನೋಟ್ನ ಪತ್ತ್ ಕೊಂಬ್ರಯಿಂಗ ಆ ವೇಶಿನ ವಿರೋದ ಮಾಡಿತ್, ಪಾಳ್ ಮಾಡಿತ್, ಅವಳ ಬೆತ್ತಲೆ ಮಾಡಿತ್, ಅವಡ ಯರ್ಚಿನ ತಿಂದಿತ್, ಅವಳ ತಿತ್ತ್ಲ್ ಚುಟ್ಟ್ರ್ವ.