4 ಈ ಜ್ಞಾನತ್ರ ಪಡಿಮ ಸಾದು ಮನುಷ್ಯಂಗಕ್ ಬುದ್ದಿನ, ಬಾಲೆಕಾರಂಗಕ್ ಅರಿವ್ನ ಪಿಂಞ ವಿವೇಕತ್ನ ತಪ್ಪ.
ನಾಡ ಮೋನೇ, ನೇರಾನ ಜ್ಞಾನತ್ನ ಪಿಂಞ ನಲ್ಲ ಆಲೋಚನೇನ ಬದ್ರವಾಯಿತ್ ಬೆಚ್ಚ, ಅದ್ ನೀಡ ಕಣ್ಣ್ಯಿಂಜ ದೂರ ಪೋಪಕ್ ಬುಡತೆ.
ಜ್ಞಾನ ಆನ ನಾನ್ ವಿವೇಕತ್ರ ಕೂಡೆ ವಾಸ ಮಾಡಿತ್, ಅರಿವು ಪಿಂಞ ನಲ್ಲ ಆಲೋಚನೆನ ಪಡಂದಿತುಳ್ಳ.
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಚಿಡುವಯಿಂಗಳ ನಾನ್ ಪ್ರೀತಿಚಿಡುವಿ. ನನ್ನ ನೇರಾಯಿತು ತ್ೕಡ್ವಯಿಂಗ ನನ್ನ ಕಂಡಿತವಾಯಿತ್ ಕಂಡ್ಪುಡಿಪ.
ಆನಗುಂಡ್ ಮಕ್ಕಳೇ, ನಾಡ ತಕ್ಕ್ನ ಕ್ೕಳಿ. ನಾನ್ ಎಣ್ಣ್ವಾನ ಕ್ೕಟಿತ್ ಅದ್ಂಗ್ ಬಗ್ಗಿತ್ ನಡ್ಪಯಿಂಗ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡ್ಂದಯಿಂಗ.
ಸಾದು ಜನಳೇ, ವಿವೇಕತ್ನ ಪಡ್ಚೊಳಿ. ಮೂಡಂಗಳೇ, ಅರ್ಥಮಾಡುವಕ್ ಪ್ಯತ್ತಮಾಡಿ.
ಬಾಲ್ಯ ವಯಸ್ಸ್ಲ್ ಬಪ್ಪ ಇಚ್ಛೆಯಿಂಜ ನೀ ಓಡಿ ಪೋ. ನೀತಿ, ನಂಬಿಕೆ, ಪ್ರೀತಿ, ಸಮಾದಾನತ್ನ ಪಡೆಯುವಕ್ ಶುದ್ದ ಹೃದಯತ್ಂಜ ಒಡೆಯನ ಆರಾದನೆ ಮಾಡ್ವಯಿಂಗಡ ಕೂಡೆ ಅದ್ನ ಪಡೆಯುವಕ್ ಪೇಚಾಡ್.
ಅನ್ನನೆ, ಬಾಲೆಕಾರಂಗಳು ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯತ್ ತನ್ನಡಕ್ಕ ಉಳ್ಳಯಿಂಗಾಳಾಯಿತ್ ಇಕ್ಕಂಡೂಂದ್ ಎಣ್ಣಿ ಕೊಡ್.