42 ಅಲ್ಲಿ ಒರ್ ಪೊಣ್ಣಾಳ್ ಪನ್ನೆರಂಡ್ ಕಾಲತ್ಂಜ ಚೋರೆ ಪೋಪ ರೋಗತ್ಲ್ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಂಡಿಂಜತ್.
ಯೇಸು ಅಂವೊಂಡ ಕೂಡೆ ಪೋಚಿ. ದುಂಬ ಜನಳು ಅಂವೊಂಡ ಕೂಡೆ ಅಂವೊನ ನೆರ್ಕಿಯಂಡ್ ಪೋಚಿ.
ಯೇಸು, ಊರ್ರ ಪಡಿರ ಪಕ್ಕ ಬಪ್ಪಕಾಪಕ, ಜನ ಒರ್ ಚಾವ್ ತಡೀನ ಪೂಪಕ್ ಎಡ್ತಂಡ್ ಬಂದಂಡಿಂಜತ್. ಚತ್ತ್ ಪೋನಂವೊ ಅಂವೊಂಡ ಅವ್ವಕ್ ಒರೇ ಮೋಂವೊನಾಯಿತ್ಂಜತ್. ಅವಳೂ ವಿದವೆಯಾಯಿತ್ಂಜತ್. ಆ ಪೊಣ್ಣಾಳ್ರ ಕೂಡೆ ದುಂಬ ಜನ ಬಂದಂಡಿಂಜತ್.
ಅಕ್ಕ ಸಬಾಮಂದಿರತ್ರ ಅದಿಕಾರಿಯಾಯಿತ್ಂಜ ಯಾಯೀರ ಎಣ್ಣುವ ಒರ್ ಮನುಷ್ಯ ಬಂದಿತ್ ಯೇಸುರ ಕಾಲ್ಕ್ ಬೂವಂಜಿ, ಪನ್ನೆರಂಡ್ ಬಯಿತ್ ಉಳ್ಳ ತಾಂಡ ಒರೇ ಮೋವ ದುಂಬ ಕಾಯಿಲೆ ಬಂದಿತ್ ಚಾವನೆಕೆ ಉಂಡ್, ನಿಂಗ ನಾಡ ಮನೆಕ್ ಬಾರಿ ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ಬೋಡಿಯಂಡತ್. ಯೇಸು ಅನ್ನನೆ ಅಂವೊಂಡ ಕೂಡೆ ಮನೆಕ್ ಪೋಪಕ ಅಲ್ಲಿ ದುಂಬ ಜನ ಇಂಜಗುಂಡ್, ಜನ ಅಂವೊನ ನೆರ್ಕ್ಚಿ.
ವೈದ್ಯಂಡ ಪಕ್ಕ ಪೋಯಿತ್ ದುಂಬ ಖರ್ಚಿ ಮಾಡಿತು, ದಾರ್ಕು ಅವಳ ವಾಸಿ ಮಾಡ್ವಕ್ ಕಯಿಂಜಿತ್ಲ್ಲೆ.
ಅಕ್ಕ ಯೇಸು: ದಾರ್ ನನ್ನ ಮುಟ್ಟಿಯೇಂದ್ ಕ್ೕಟತ್. ಅಕ್ಕ: ನಂಗಕ್ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲೇಂದ್ ಜನ ಎಣ್ಣ್ಚಿ. ಪೇತ್ರ ಪಿಂಞ ಅಂವೊಂಡ ಕೂಡೆ ಇಂಜಯಿಂಗ: ಉಪಾದ್ಯನೇ, ದುಂಬ ಜನ ನಿನ್ನ ನೆರ್ಕಿಯಂಡ್ ಉಂಡ್ ಪಿಂಞ ದಾರ್ ನನ್ನ ಮುಟ್ಟಿಯೇಂದ್ ಎನ್ನನೆ ಕ್ೕಪಿಯಾಂದ್ ಕ್ೕಟತ್.
ಅನ್ನನೆ, ಒರ್ ಮುನುಷ್ಯನಗುಂಡ್ ಪಾಪವು, ಪಾಪತ್ರಗುಂಡ್ ಚಾವು ಈ ಲೋಕತ್ಲ್ ಬಾತ್. ಇನ್ನನೆ ಎಲ್ಲಾರು ಪಾಪ ಮಾಡ್ನಗುಂಡ್, ಚಾವ್ ಎಲ್ಲಾರ್ಕು ಬಾತ್.