37 थे थोक खाईन खोपरोङ दोन्दु वाबा थोङजीन गाङेराङ ख्यारगीन “आबिई, ल्हन्डीक वादुक,” सिनकामा ज्यीबा खासुङ।
थोक सिरजीनोङ थेकी ‘मेनना गोप्पो, थेबाला थे बात छ्या ओत्सीनोङ थेबेकी थे बात मेङेनो। बरू सुइँदा स्याप्ते मि सोम्बो लोगीन गाल्गीन बात खासीन थे बात ङेन्ला खोपरोङ पापी दुका सिन छ्या स्येला परमेश्वर छ्य्वापा लै खिओ,’ सिन सादुक्लो।
तर थेकी “ख्योकोन च्यिला दोक खाला ज्यीबा खिते? ङाला थोङजीन ङाराङ ईन्दा मेन्दा सिन ख्योकोन च्यिला शंका खिते?
थेकी थोक सिरजीन ज्येनतेबेकीचेन “खो ङ्योबासीन, थे चुक खाला दुरू ओङा थुप्कीते?” सिन सासुङ। याङराङ थेकी “मेन मेन, साँच्चीराङ ईन। ङे ढाँर माक्या,” सिरजीन थेबेकी “थोक सासीन बरू पत्रुस साटोला थेला ताकान्ते परमेश्वर दूत वाबासीन,” सिन सासुङ।