12 aduḃraḋ léi, Déanfaiḋ an té is sine seirḃís do’n té is óige.
12 A duḃraḋ ría, Go ndéanaḋ an té is seine seirḃís don té ís óige.
Ní féidir d’aoinneaċ seirḃís do ḋéanaṁ do ḋá ṁáiġistir: óir béiḋ fuaṫ aige do ḋuine aca, agus gráḋ do’n duine eile: nó claoiḋfiḋ sé le duine aca, agus béiḋ droċ‐ṁeas aige ar an duine eile. Ní féidir ḋaoiḃ seirḃís do ḋéanaṁ do Ḋia agus do Ṁammon.