Roṁánaċ 11:14 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹⁴ d’ḟéaċain, má’s féidir ḋom, ar ċor ar biṫ, mo ḃráiṫre do réir feola do ḃrostú ċum éada, agus cuid aca do ṡlánú.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

¹⁴ Dá ḟéuċuin an ḃféudfuinn ar ċor ar biṫ tnúṫ do ċur ar mo ċoṁġáol féin, agus cuid éigin díoḃ do ṡlanuġaḋ.

Roṁánaċ 11:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Roṁánaċ 10:19

Aċt fiarfuiġim, Nár ṫuig Israel? Ar dtús is é adeir Maois, Cuirfead éad oraiḃ ċum náisiúin naċ ḃfuil ’n‐a náisiún, Cuirfead fearg oraiḃ le náisiún gan ċéill.

Roṁánaċ 11:11

Adeirim, mar sin, Ar baineaḋ tuisleaḋ asta ċum go dtuitfidís? Nár leigiḋ Dia é: aċt de ḃárr a dtuitme is eaḋ ṫáinig slánuġaḋ ċum na gCineaḋaċ, ċum Israel do ġríosaḋ ċum éada.

Roṁánaċ 9:3

Óir do ṫoileoċainn go mbéinn féin fá ṁallaċt ó Ċríost ar son mo ḃráiṫreaċ, mo ḋaoine muinntearḋa do réir na feola:

1 Chum na gCoirinnteach 1:21

Óir ó ṫárla, tré eagna Dé, nár aiṫniġ an saoġal Dia de ċionn a eagnaiḋeaċta, ba toil le Dia na daoine ċreideas do ṡlánú tré ḋíṫ‐céille na teaċtaireaċta.

1 Chum na gCoirinnteach 10:33

fá mar iarraim‐se sásaṁ do ṫaḃairt do gaċ duine ins an uile niḋ, gan cuiṁneaṁ ar mo ṫairḃe féin, aċt ar ṫairḃe farasbáirr na ndaoine, ċum go slánóċar iad.

1 Chum na gCoirinnteach 7:16

Óir cá ḃfios duit‐se, a ḃean, naċ sáḃálfaiḋ tú t’ḟear? nó cá ḃfios duit‐se, a ḟir, naċ sáḃálfaiḋ tú do ḃean?

1 Chum Timóteuis 1:15

Is inċreidṫe an focal é, agus is fiú glacaḋ ar fad leis, go dtáinig Íosa Críost isteaċ san tsaoġal ċum peacaiġ do ṡlánú; agus is mise an té is measa ḋíoḃ.

1 Chum Timóteuis 2:4

gur mian leis go slánuiġtiḋe na daoine uile agus go ḃfaiġdís lán‐eolas ar an ḃfírinne.

1 Chum Timóteuis 4:16

Taḃair aire ḋuit féin agus dod’ ṫeagasc; lean díoḃ; óir, g‐á ḋéanaṁ ḋuit, saorfair ṫú féin agus iad‐san éisteas leat.

2 Chum Timóteuis 1:9

do ṡaor, agus do ġoir le naoṁ‐ġairm sinn, ní h‐é do réir ár ngníoṁarṫa, aċt do réir a rúin agus a ġrása féin, tugaḋ i nÍosa Críost dúinn ins na h‐aoisiḃ i ḃfad ó ṡoin,

2 Chum Timóteuis 2:10

Is ar an aḋḃar sin atáim ag fulang an uile niḋ ar son na ndaoine atá toġṫa, ċum go ḃfaiġiḋ siad‐san, leis, an slánuġaḋ atá i nÍosa Críost le glóir ṡíorraiḋe.

Tituis 3:5

ní h‐é do réir gníoṁarṫa fíréanta do ḃí déanta againn, aċt do réir a ṫrócaire féin, do ṡlánuiġ sé sinn, tré ḃaisteaḋ na h‐aiṫ‐ġeineaṁna agus tré aṫnuaḋaḋ an Spioraid Naoiṁ;

Ṗilémoin 1:12

Tá sé féin curṫa agam ar ais ċugat, agus gur ab é mo ċroiḋe istiġ féin é.

Neaḃruiḋeaċ 1:14

Naċ spioraidí freastail iad go léir, atá curṫa amaċ ċum frioṫálṁa orṫa‐san go ḃfuil an slánuġaḋ i ndán dóiḃ mar oiḋreaċt?

Neaḃruiḋeaċ 2:3

cionnas éalóċaimíd‐ne má ḋéanaimíd failliġe i slánuġaḋ ċóṁ mór sin? do fógruiġeaḋ ar dtús tríd an Tiġearna, agus do dearḃuiġeaḋ ḋúinn tré na daoiniḃ do ċuala é;

Séamas 5:20

bíoḋ a ḟios aige, an té ṫionntuiġeas peacaḋ ó’n sliġe ’n‐a raiḃ sé ar seaċrán, go saorfaiḋ sé a anam ó ḃás, agus go gcuirfiḋ sé folaċ ar a lán mór peacaiḋe.