2 Eoin 1:12 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹² Is mór a lán do ḃéaḋ agam le scríoḃaḋ ċugaiḃ, aċt níorḃ áil liom é do scríoḃaḋ le páipéar agus le duḃaċ; aċt atá súil agam teaċt ċugaiḃ agus laḃairt liḃ béal le béal, ċum go mbéiḋ gáirdeaċas go h‐iomlán agaiḃ.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

¹² Bíoḋ go raiḃ mórán do neiṫiḃ agum ré a sgríoḃaḋ ċuguiḃ, níor ḃáil leam sgríoḃad ré papéur agus ré duḃ: aċd atá súil agum ré ṫeaċd ċuguiḃ, agus ré laḃairt riḃ béul ar ḃéul, ċum ar ngáirdeaċais do ḃeiṫ iomlan.

2 Eoin 1:12 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Eoin 15:11

Do laḃras na neiṫe sin liḃ, d’ḟonn go mbéaḋ mo ġáirdeaċas ionnaiḃ, agus go mbéaḋ ḃúr ngáirdeaċas iomlán.

Eoin 16:12

Is iomḋa niḋ eile atá agam le ráḋ liḃ fós, aċt ní ḟuil ar ċumas daoiḃ a ḟulang anois. Aċt ċeana,

Eoin 16:24

Go dtí seo níor iarraḃar éinniḋ im’ ainm‐se: iarraiḋ, agus do‐ġeoḃaiḋ siḃ, ionnas go mbéiḋ ḃúr n‐áṫas iomlán.

Eoin 17:13

Aċt atáim ag teaċt ċugat anois; agus atáim ag laḃairt ar an gcuma so san tsaoġal, ċum go mbéaḋ m’áṫas‐sa ’n‐a iomláine ionnta féin.

Eoin 3:29

An té ag a ḃfuil an ḃainċéile is é an fear nua‐ṗósta é: aċt cara an ḟir nua‐ṗósta atá ’n‐a ṡeasaṁ ag éisteaċt leis, bíonn an‐áṫas air mar ġeall ar ġuṫ an ḟir nua‐ṗósta: d’á ḃriġ sin, an t‐áṫas atá orm‐sa atá sé iomlán.

Roṁánaċ 15:24

nuair ḃéiḋead ag triall ar an Spáinn (óir atá súil agam go ḃfeicfead ar an mbealaċ dom siḃ, agus go seolfaiḋ siḃ ar aġaiḋ mé, tar a éis dom mo ṡásaṁ le tamall ’n‐ḃur gcuideaċtain) —

2 Chum Timóteuis 1:4

ag tnúṫ let’ ḟeicsin, ag aṫċuiṁneaṁ ar do ḋeoraiḃ: ċum go líonfar mé de ġáirdeaċas;

Ṗilémoin 1:22

Aċt, ar an am céadna ullṁuiġ lóistín dom: óir atá súil agam go mbronnfar mé oraiḃ de ḃárr ḃur n‐urnaiġṫe.

Neaḃruiḋeaċ 13:19

Agus is móide impiḋim oraiḃ é seo do ḋéanaṁ, gur luaiṫe‐de ġeoḃas siḃ ar ais mé ’n‐ḃur measc.

Neaḃruiḋeaċ 13:23

Bíoḋ a ḟios agaiḃ gur scaoileaḋ saor ár mbráṫair Timóteus; má ṫagann sé go luaṫ, ċifead mar aon leisean siḃ.

1 Eoin 1:4

agus atáimíd ag seríoḃaḋ na neiṫe seo ċum go mbéiḋ lán‐ġáirdeaċas againn.

3 Eoin 1:10

D’á ḃriġ sin, má ṫagaim, cuirfead i gcuiṁin dó na gníoṁarṫa atá d’á ndéanaṁ aige, ag laḃairt ’n‐ḃur n‐aġaiḋ as cainnt ṁailísiġ: agus ní n‐é aṁáin sin é, aċt ní ġlacann sé féin na bráiṫre ċuige, agus cuireann sé cosc leo‐san gur mian leo a ḋéanaṁ, agus caiṫeann sé as an eaglais amaċ iad.