“Mi pikni, mi a-go de ya wid unu fi onggl likl bit langga. Unu gweehn luk fi mi, bot jos laik wa mi did se tu di Juu liida dem mi a tel unu di sed ting, ‘Wich paat mi de go, unu kyaahn kom de.’
No wok fi fuud we kyan pwail an we naa go laas no taim. Wok fi di kain-a fuud we a-go mek unu liv fi eva, a dat de fuud di Man we Gad Pik gweehn gi unu. Faada Gad put im speshal maak pan im fi shuo se im av di rait fi du we im du.”
Dem neva waahn fi andastan di wie Gad mek tingz rait bitwiin im an piipl, so dem go chrai fain dem uona wie fi mek tingz rait wid Gad; dem neva tek Gad wie fi mek tingz rait bitwiin im an dem.
So wi fi chrai aad aad fi mek shuor se wi get da kaina res de we Gad gi, so nobadi no mis di chaans fi get it kaaz dem go du di sed sitn dem we dem faada faada did du — no lisn Gad an no du wa im se dem fi du.
So mi breda an sista, Gad kaal unu fi fala im. An im pik unu fi bi fi im piipl dem. So ef unu waahn dis fi laas unu fi chrai iivn aada fi mek shuor se dat apm. Kaaz ef unu du dis, notn kyaahn kot unu aaf fram Gad.