20 «Афтӕ зӕгъы Дунедарӕг: „Кӕд, Ӕз бон ӕмӕ ӕхсӕвимӕ цы фидыд сарӕзтон, уый искӕмӕн йӕ бон фехалын у, цӕмӕй афоныл мауал фӕзыной, уый тыххӕй,
Хуыцау сӕ сӕвӕрдта арвыл, цӕмӕй сӕ рухс кӕла зӕхмӕ,
Цалынмӕ зӕхх уа, уӕдмӕ таудзысты ӕмӕ кӕрддзысты, скӕндзӕн-иу хъызт ӕмӕ ӕнтӕф рӕстӕджытӕ, уыдзӕни сӕрд ӕмӕ зымӕг, бон ӕмӕ ӕхсӕв».
Сӕвӕрдта сӕ мыггагмӕ, радта сын ӕгъдау, ӕмӕ йӕ сӕрты нӕ ахиздзысты.
Цы ног арв ӕмӕ ног зӕхх сфӕлдисон, уыдон ӕдзух Мӕ цӕсты раз куыд уыдзысты, уыйау уӕ байзӕддӕгтӕ дӕр ӕмӕ уӕ ном дӕр. Уый уын зӕгъын Ӕз — Дунедарӕг.
Дунедарӕг Йеремиайӕн фехъусын кодта Йӕ ныхас:
Фӕлӕ сыл Ӕз, се знӕгты зӕххыл куы уой, уӕд дӕр Мӕхи нӕ атигъ кӕндзынӕн ӕмӕ сыл ӕлгъ нӕ кӕндзынӕн. Ӕз сӕ нӕ фесафдзынӕн ӕмӕ Мӕ фидыд нӕ фехалдзынӕн семӕ, уымӕн ӕмӕ Ӕз Дунедарӕг дӕн, сӕ Хуыцау.