1 Йӕ мӕхстӕттӕ хъыгдард кӕмӕн сты кӕнӕ йе ’рдон буар кӕмӕн ралыг чындӕуыд, уыцы нӕлгоймагӕн Дунедарӕджы размӕ бацӕуӕн нӕй.
Ныр йе знаг у йӕ хӕзнатӕн сӕ хицау. О, додой! Кувӕндонмӕ бацыдысты адӕмтӕ, — Ды Де ’мбырдмӕ цӕуыны бар кӕмӕн нӕ радтай, уыдон!
Ма ӕрӕмуат у дӕ фыды бинойнагимӕ — уымӕй дӕ фыды ӕгад кӕныс.
Ныр нал ис нӕдӕр иудейаг, нӕдӕр муртаттаг, нӕдӕр цагъар, нӕдӕр сӕрибар, нӕдӕр нӕлгоймаг, нӕдӕр сылгоймаг, уымӕн ӕмӕ уе ’ппӕт дӕр баиу стут Йесо Чырыстиимӕ иудзинады фӕрцы.
О, уӕ зонд уын чи змӕнты, уыдон сӕхи куы бардузиккой!
Уыдонӕн сӕ байзӕддӕгты ӕртыккаг фӕлтӕрӕн Дунедарӕджы размӕ бацӕуӕн уыдзӕн.
„Ӕлгъыст фӕуӕд, йӕ фыды усимӕ ӕмуат чи ӕрцӕуа, йӕ фыды чи фегад кӕна, уый!“ Адӕм та иууылдӕр иумӕ зӕгъӕнт: „Аммен!“