22 Уый нӕ, фӕлӕ нӕм лӕмӕгъдӕр цы уӕнгтӕ кӕсынц, уыдон ӕнӕмӕнг хъӕуынц.
Паддзахӕн йӕ дӕлбар бирӕ адӕм куы уа, уӕд скадджын уыдзӕн, йӕ дӕлбар куы ничи уа, уӕд йе сӕфт ӕрцыд.
Ӕхца чи уарзы, уымӕн фаг никуы уыдзысты, хъӕздыгдзинадмӕ чи бӕллы, уымӕн йӕ зыд зӕрдӕ нӕ бафсӕддзӕн. Уыдӕттӕ дӕр аивгъуыйдзысты!
Цӕст къухӕн нӕ зӕгъдзӕни: «Ницӕмӕн мӕ хъӕуыс». Сӕр къӕхтӕн нӕ зӕгъдзӕни: «Ницӕмӕн мӕ хъӕут».
Иннӕтӕй нӕм къаддӕр чи кӕсы, нӕ буары уыцы уӕнгтыл фылдӕр мӕт кӕнӕм.
сымах дӕр ма нын куы куват, уӕд. Ӕмӕ бирӕтӕ бузныг зӕгъдзысты Хуыцауӕн, бирӕты куывдмӕ гӕсгӕ ныл хӕрзаудӕн кӕй кӕны, уый тыххӕй.