Ke ame todrö je lakon hia je baga me hlu he ka otubwelâ e; ke e höcö tubwet, ke haingen, ka habe, Oge me he ka tenge can nökuk ke ne o but ka hnyi erkemok. Wale hna tengiâ e hnen kamen.
Haba at ame ha kö Joab, ka habe, Eja ke ne adre ne ham ka hnyi hnyamok khaca thauzan je sileva, me oge me ca he ka inâ hnyamok ka nokon than: anyin a haba hnyi hnöhmun hna long, than ame hûna köu, me Abisai, me Itai, ka habe, Wâ thibi he ka ca kâlâ hidröu, jia Abasoloma, hnen ke at.
Ke Joab ame ha, ka habe, E ca khanö nya he ka bec helâe unyâm. Ke e ame hom kun ta uthö hnyi hnyamen, me dâoâ oûnykûmi Abasoloma e ka tiga möt hnyi wanben iwajo.
Ke haingö Joab kâu, ka habe, Û me ca he ka thumeto hnyi bong ang, ke u me he ka thumeto hnyi ke bong: ke haba hnyi bong ang u me ca he ka hom je ûthumetu anyin a ga mokcu nokon than.
Ke ame hmak hmonyin than, me ölö ka hnyi hnyeule hon homagöule, me tenge: ke e ame he kʼ ame ha helâng, ka habe, Ekölö ge nökuk Abasoloma, e köiö ge nökuk, nökuk Abasoloma! Ekölö, iny na mokcu me hwabâm, Ekölö Abasoloma, nökuk, nökuk!
Ke haba than ame hûna kö Joab, me Abisai, me Itai, ka habe, Ö öbun e menyik ka hidröu jia Abasoloma, can bi inya. Ke a long ut tavat hia hnyi ûen than ame hûna ka je taben hia ga Abasoloma.
Ke oge me he ka hingâlâ hon lap anyi Davita me aten Jerusalema, hanuiny ibetengiö baû me hanuiny khöû; ke adre me he ka ō nya waleji adre dâ: ke adre me he ka tenge gan, helâ me at ame tenge ge nokon a khaca, ke adre me he ka vec gan, helâ me at ame vec ge nokon a bân.