20 त़ेदोङ, ङाह कोहला लाहङदी कोह तुहङगेनॱराङ येह। सुज्यीगी ङाहगी क़े थे़दे कोह खा फे़ तेर्सीमाना ङाह नाहङला ओहङज्ये येह ओहले ङाह खो ङ्याम्बु डेन साहज्ये येह ओहले खोॱआङ ङाह ङ्याङबुराङ साहज्ये येह।
“ओ़ह ल़ेहमुराङ पेहती दि केच्याया़ तेहन्दा डुप्केन थोङगेमु ङाह ओहङगे ती़हजी लेप्च्येराङ पेहसीन दु म़ेदी ख्याया़गी क्यी़ह ज्योर्च्ये येह।
मिहम्बा ख्यागी दि ल़ेहमु गा मारो, ‘तोहङला योप्ता क्याहप्ती ङाहला ख्येर-स्यो, ओहले च्यी़राङ ख्ये सोह’ म़ेदी माएँ।
कोह सुङगेन मिहगी खोला कोह खा फे़ तेर्कें ओहले ल़ूहया़गी राहङ ताहक्पुगी क़े ङोह स्य़ेएँ, ओहले ल़ूह-कोहरोवागी राहङ ल़ूहया़ला मिहन रे़ह-रे़ह तेन्दी क़े क्याहप्ती फिला ख्येर्ती डोएँ।
आदा-नो़ह दाङ आज्यी-नुहमुया़, च्यी़गी च्यी़ला टाह पेहती ङ्येहर्स्यी माहबे। मिहन्सीमाना ख्याला ङ्य़ेहबा फो़ज्ये येह। त़ेदोङ, ठिम ज़ी़ नाङगेन किन्ज्यो कोहलाराङ ज़्य़ू नाङदी येह।
दि तिङले स्यिहङगामकी स्याहप्च्यीगी ङाहला दि ल़ेहमु सुङ नाङसीन, “दि ताम प्री़हदोङ, ल़ूह स्ये़बुकी पा़हमागी डेनला पाहङज्येन क्याहप्क्योगी मिहया़ काहजे सोनाम-साक्पु!” येहपाराङ ङाहला स्यिहङगामकी स्याहप्च्यीगी सुङ नाङसीन, “दि स्याहल किन्ज्योगी सुङ नाङग्योकी तेहन्दामगी सुङ यिहम्बा।”