16 ओहले स्याहप्च्यीया़गी राहङ नाहङदोङ, “ओहराङगी खुरा माहख्योङबा सोङबे येशूगी दि ल़ेहमु सुङ नाङग्यो यिहम्बा नि,” म़ेदी ताम माज्ये छ़ूसीन।
ओहले येशूगी स्याहप्च्यीया़ला सुङ नाङसीन, “जेम्बु पेहतोङ! फरिसी दाङ हेरोदकी खमिरलेगी जेम्दी तेह।”
खुङगी दि ल़ेहमु पेहती ताम माक्यो ङोह ख्येन्दी येशूगी खुङया़ला सुङ नाङसीन, “खुरा माहख्योङबा सोङबे माक्यो यिहम्बा म़ेदी ख्या च्यिबे म़े तेहकें? च्यि ख्याला क्यी़ह म़ेहबा? च्यि ख्यागी तोहरोङॱआङ ह्अ मा़हकेहबा? च्यि ख्यागी सेम तोहरोङॱआङ सान्दीॱराङ येहबा?
दि थे़दी खुङया़ राहङ नाहङदोङराङ लोहङटी पेहसीन, “स्यिहङगामलेगी माज्ये माना, ख्याया़गी खोला च्यिबे यिह मा़हछ्येबा? म़ेदी येशूगी सुङ नाङज्ये येह।
ओहले स्याहप्च्यी च्यिङ्यी़ नाहङला, “सु छ्यिम्बु यिहम्बा?” म़ेदी कालाम काहल्सीन।