11 दि थोङदी फरिसीया़गी येशूगी स्याहप्च्यीया़ला, “च्यिबे ख्याया़गी लोबेन ठाल तुहएँ मिहया़ दाङ लेहमेन तिहक्च्येम्बा मिहया़ ङ्याम्बु ज़्य़ूदी सोल छ्येके?” म़ेदी टी़हसीन।
मिहगी स़ेबु से़हदी थुङदी ओहङसीन, ओहले खुङया़गी, ‘त़ेदोङ, साहउ, छ्याङसीवा, ठाल तुहएँ दाङ तिहक्च्येम्बाया़गी छ्येटो’ म़ेदी माएँ। किन्ज्योगी रिहक्स्यी ठाबे येह म़ेदी खोगी पेहक्यो ल़ेहगीॱराङ प्रा साल्गे।”
राहङला चेवा पेहकेन मिह च्यी़लाॱराङ चेवा पेहसीमाना ख्याया़ला च्यि च्याहगा ज्योर्कें ले? दि ल़ेहमु चेवानी ठाल तुहएँ मिहया़गीॱआङ पेहकें।
येशू स्याहप्च्यीया़ ङ्याम्बुराङ मत्तीगी खाङबाला डेन छ्येच्येला ज़्य़ू नाङसीन। ठाल माहङबु तुहएँ मिहया़ दाङ लेहमेन तिहक्च्येम्बा मिहया़ॱआङ ओहङदी खुङ फ़ेबेॱया ङ्याम्बु साहज्येला तेहसीन।
फरिसी बा़लगी छ्य़े-ठिम ताङगेन लाहला मिहया़गी येशूला दि ल़ेहमु पेहती ठाल तुहएँ दाङ लेहमेन तिहक्च्येम्बा मिहया़ ङ्याम्बु ज़्य़ूदी सोल छ्येक्यो थोङदी येशूगी स्याहप्च्यीया़ला टी़हसीन, “येशूगी च्यिबे दि ल़ेहमु ठाल तुहएँ दाङ तिहक्च्येम्बा मिहया़ ङ्याम्बु ज़्य़ूदी सोल छ्येक्यो यिहम्बा?”
ओहले येशू जखायस ङ्याम्बु फेप्कें थोङगोराङ मिहया़गी, “दि मिहनी तिहक्च्येम्बागी खाङबाला गा तेह डोउ दु!” म़ेदी च्यी़गी च्यी़ला मामा चासीन।
ओहले खुङ फ़ेबेॱया ङ्याम्बुराङ ज़्य़ूदी सोल छ्येकेन थोङदी फरिसी दाङ छ्य़े-ठिमकी लोबेनया़गी येशूगी स्याहप्च्यीया़ला, “ख्याया़ च्यिबे ठाल तुहएँ दाङ तिहक्च्येम्बा मिह ङ्याम्बुॱआङ तेहती साहएँ दाङ थुङगे?” म़ेदी टी़हसीन।
“स्या-ताक माहबेबा मिहया़साला काहल्दी खुङ ङ्याम्बु ख्येगी च्यिबे तो साहक्यो?”
ओहराङ क्येक्योॱराङ यहूदी क्यिहपाला यिहम्बा, ओहले ओहराङ लेहमेन क्यिहपाकी मिहया़ ल़ेहमु तिहक्च्येम्बा म़ेह
ओहले खोगी च्यिॱआङ क्यी़ह म़ेहबा दाङ लाहम जोल्ग्योया़ला स्यिहवा पेहती लोप्ताम क्याहप ख़ूएँ च्यिबेमाना खो राहङॱआङ मा-फाम्बु ओहङगे।
ओ़ह सोङबे दि लुहङ म़ेदी फिगी लेहमेनॱराङ तामया़ ख्योङदी ओहङगे मिहया़ला ख्यागी खाङबाला स्य़ूहॱराङ मा़हच्यु। खुङला टास्यी-देले म़ेदीॱआङ माहमा।