26 तेहम्बाराङ ङाह ख्येला माएँ, ख्येगी च्याल कोहकेन्गी थाम्ज्यीराङ टाङगा माहच्याल थु ख्ये ओहलेगी थेन ङ्युहङज्ये म़ेह!” म़ेदी येशूगी सुङ नाङसीन।
यिहॱनाङ ते़, च्यि च्युर्कानी ङ्यी़ टाङगा च्यी़ला ग्युरक्यो ख्याया़गी माहथोङ ले? यिहॱनाङ किन्ज्योगी थुला मिहठुङसीमाना च्युर्कानी च्यी़ॱआङ साला मेहताहप्कें।
ओहले क्याहल्बु स्यिहताङकी मेहॱराङ पाहर्ती खोगी टाङगा रे़ह-रे़ह माहच्याल थु खोला चोन-खाङला लू़दी तुहङदा तेर्तोङ म़ेदी का तेर्सीन।”
“ओ़ह तिङले खोगी राहङगी योमा ङो़ले तेहक्यो मिहया़ला दि ल़ेहमु सुङ नाङज्ये येह, ‘ए किन्ज्योगी मे़मु सू़हक्यो मिहया़, देलेगी ग्यो़बाराङ थेन्दी सोङ! ती़ह गो-छ्येवा दाङ खोगी स्याहप्च्यीया़गी तेहन्दाला ठाबे पेह ज़्या़क्यो नाहमॱआङ मिहस्यीएँगी मेहला सोङ!
ओहले खुङया़गीदी नाहम्स्यी किन्दुॱराङ ङ्य़ेहबा खुर कोहच्ये येह, यिहॱनाङ टाहङबु मिहया़गीदी नाहमॱआङ मिहस्यीएँगी मिहली ज़ाङबु ज्योर्च्ये येह।”
ओहले ख्योवा स्यिक्यो प्राङबु पी़हमी च्यी़ ओहङदी साहङमागी टाङगा ङ्यी़ फुल्सीन।
“क्येन ता़गे मिहगी ख्येला ठिम ताङगेन ग्या़ला ख्येर्च्ये पेहसीमाना, ख्येगी लाहमलाराङ खो ङ्याम्बु थिन्ज्ये छोल्दोङ मिहन्नानी खोगी ख्याला ठिम-पेनगी दिनला लाहङ च्य़ूज्ये येह ओहले खोगी माक्मीया़ला च्योल्ज्ये येह, माक्मीया़गी ख्येला ख्येर्ती चोन-खाङला लू़ज्ये येह।
ङाहगी ख्येला माएँ, डेन्डागी रे़ह-रे़ह टाङगा ख्येगी माहच्याल थु ख्ये ओ़ह नाहङले थेन ङ्युहङज्ये म़ेह!”
येहपाराङ ख्ये दाङ ङ्यिहगी पाहरक्यीला च्ये मी़हखुएँगी ज्यिबुराङ तिहङ-रिहङबुगी लुहङ च्यी़ येहबा, ओ़ह सोङबे ओहङज्ये सेम क्येॱनाङ सुॱआङ फार छुर डो मी़हखुएँ।’
ओहले खुङया़ला था़ म़ेहबा तोङदी डोएँगी ङ्य़ेहबा फो़ज्ये येह, ओहले चो़वो ङ्याम्बुकी छोक्पा दाङ मिहरोकी ओङ छ्यिम्बु ज़िज्यिद लाहमले खा फ़ेदी तेह कोहच्ये येह।
निङज्यी मेहबेकें मिहला किन्ज्योगी थुज्यी ज़ी़ माहनाङबा जेती ठिम ताङ नाङज्ये म़ेह। चेवागी ठिमला क्याहल ख़ूएँ।